14.09-07.10.2001

 

kurator: Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka

 

Niemiecki artysta Bernhard Kahrmann (rocznik '73) jest absolwentem Kunstakademie w Stuttgarcie. Mieszka w Hamburgu, związany jest na stałe z Reinhard Hauff Galerie w Stuttgarcie. Od 1998 roku bierze czynny udział w wystawach zbiorowych i festiwalach sztuki na terenie Niemiec (1998: "Global Player", Kunstlerhouse, Stuttgart; "Songlines" Musikhochschule, Stttgard; 1999: " Right here-right now", Stuttgart; "Bild und Raum" Akademie Schloss Solitude, Stuttgart; "Couldn't call it unexpected", Staatsgalerie Esslingen; "Media Art'99", warsztaty artystyczne, Monachium; 2000 "Home+Away", Rathaus, Berlin; "Laufend Bilder" Ludwigsburger Kunstverein, Ludwigsburg; "CynetArt 2000", Międzynarodowy Festiwal Sztuki Mediów, Kunsthause, Drezno. Artysta ma za sobą cztery wystąpienia indywidualne: 1999 "Phases:Faces" instalacja slajdowa towarzysząca pokazowi tańca Lior Lev, Kunstakademie Stttgart; 2000 Touch my hand" Galerie Reinhard Hauff, Stuttgart; 2001 "Living inside this play" Galerie Reinhard Hauff, Stuttgart. Jest laureatem nagród, m.in. Arte Prima2001 dla najlepszego artysty na międzynarodowych targach sztuki Modern Art Fair w Milan Art Center, Mediolan. 2001 oraz stypendiów Cité Internationale des Arts, Paris 2001.

Twórczość Kahrmanna obejmuje sztuki wizualne ze szczególnym akcentem na fotografię jako medium podstawowe w realizowanych przez niego instalacjach. Instalacje owe dotyczą ingerencji świata wewnętrznego w miejską, publiczną przestrzeń. Konstruowana z najprostszych elementów, wyznaczana jest przez zmienne sekwencje slajdowych projekcji. Artysta obrazuje rozdarcie zimnej, nieskomplikowanej formy budynków z ich wewnętrznym, uporządkowanym życiem. Miasto nocą ujawnia wiele niespodziewanych rozwiązań komunikacyjnych, utylitarnych wobec codziennego pośpiechu. Oświetlone sztucznym światłem interiory mieszkań determinują zewnętrzny wygląd budowli i stwarzają złudną nadzieję istnienia jakiejś intymności.

 

Kahrmann wyłaniając z ciemności obiekty ( jak w pracy “Spaces”, 1998) bądź obrazy wieczornego miasta ( “Park” 1999) destruuje ich pierwotne przeznaczenie. Klatki schodowe nabierają znaczenia układu łączącego swego rodzaju organizm, pojedyncze w różnym stopniu oświetlone okna wydają się być organami antropomorficznej konstrukcji. Eksplorowanie publicznej przestrzeni iejskiej dostępnej wszystkim w wewnętrznej galeryjnej wyzwala poczucie wyobcowania i anonimowości współczesnego człowieka. Tego wrażenia dopełniają zgrupowane w system projektory slajdów, których rola z odtwórczej zmienia się w kreatywną. W prezentowanej w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia pracy pt.: ”Getting nowhere / Zmierzając do nikąd” artysta uprawomocnił obecność rytmicznie pracujących projektorów wykorzystując ich swoiste staccato do ujarzmienia widza. Kahrmann przełożył technologiczną konieczność na metodę zapanowania nad emocjami odbiorcy. Futurystyczna doskonałość maszyny fizycznie niemal działa na człowieka-nieodłącznego uczestnika świetlnej gry pozorów. Precyzyjne rozegranie wnętrza galeryjnych pomieszczeń powoduje, że widz zmuszony jest do interakcji z pracą ale nierzadko to ludzka twarz definiująca alienację pojawia się na fasadach współczesnych wież Babel – wieżowców ("Einblick" 2000, realizacja w przestrzeni miejskiej). Artysta nie skupia się jednak na mikrokosmicznej intymności osoby, ale na wielowymiarowym doświadczeniu egzystencji w miejskiej strukturze. Tej pełnej brył przestrzeni, która determinowana do transparencji materiałem /szkłem i metalem/ stanowi wciąż zaproszenie do penetracji własnych, ukrytych za dnia sfer.