Artyści
Hansen Oskar
Wybitny architekt, teoretyk, malarz, rzeźbiarz, pedagog, projektant wnętrz, teoretyk-wizjoner. Urodził się 12 kwietnia 1922 roku w Helsinkach, zmarł 11 maja 2005 roku w Warszawie.
Był synem Rosjanki i Norwega, o dalekich polskich korzeniach, wnukiem słynnego norweskiego milionera i filantropa Hermana "Appelsina" Hansena. W 1923 roku zamieszkał wraz z rodziną w Wilnie, a trzy lata później otrzymał polskie obywatelstwo. Studia rozpoczął w Wyższej Szkole Technicznej w Wilnie, na Wydziale Mechanicznym, który ukończył w roku 1942. W czasie II wojny światowej Hansen działał w partyzantce AK.
Od roku 1955 był wykładowcą, a od 1967 profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jego zajęcia oraz teorie, zwłaszcza teoria formy otwartej, wywarły ogromny wpływ na jego studentów, m.in. Grzegorza Kowalskiego.
W 2012 roku jego prace wzięły udział w wystawie, zorganizowanej przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia oraz Instytut Adama Mickiewicza, pt. Unwanted Visitors. Wystawa oparta została na narracjach trzech miejsc – gdańskiej Starówki, Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie oraz Stadionu Dziesięciolecia w Warszawie. Ich opowieść rozpoczyna się w latach 50-tych ubiegłego stulecia i opowiada historię ideologii doby stalinizmu. Wystawa Unwanted Visitors oddaje budynkom głos, starając się odnaleźć sens ich opowieść.
Praca Hansena pt. Sen o Warszawie urzeczywistniła architektoniczną utopię. Artysta w geście futurystycznego żartu naszkicował przestrzenny model budowli równoważącej bryłę Pałacu Kultury i Nauki, przypominającej słup z piłką na szczycie lub telewizyjną wieżę. Podczas wystawy na drzewie za jednym z okien Fundacji Galerii Foksal, zainstalowana została makieta budynku. Dla Hansena Pałac Kultury i Nauki był „traumą i trumną, socrealistyczną piramidą, gigantycznym ołtarzem, który zabił miasto”. Hansen twórca koncepcji formy otwartej w architekturze wielokrotnie polemizował z założeniami architektonicznymi budynku jako formy zamkniętej, przytłaczającej odbiorcę, hierarchicznej. Sen o Warszawie stworzył alternatywną przestrzeń niemożliwą, włączając się w dyskusje stawiające pytanie, co zrobić z niechcianym gościem. Dyskusje wywołane wpisaniem Pałacu na listę zabytków.