Artystka zajmująca się tworzeniem rzeźb, instalacji artystycznych, przestrzeni autorskich (tzw. environmentów), fotografii, rysunków, wideo i instalacji dźwiękowych. Urodzona w 1961 roku. W latach 1980-87 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Mieszka i pracuje w Warszawie.

 

Stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki RP, Pollock-Krasner Foundation w Nowym Jorku oraz Kultur-Kontakt w Wiedniu. Dwukrotnie nominowana do udziału w Biennale Sztuki w Wenecji. Jest finalistką nagrody Adi Prize for Art 2003. W 2006 roku otrzymała nagrodę główną na ViennAfair (wraz z Agnieszką Rayzacher). Została wyróżniona za najpiękniejszą książkę roku 2006 za projekt Sztuka polska na okładkach Serii Antropologicznej (Państwowy Instytut Wydawniczy).

 

W 2003 roku zainicjowała powstanie w swojej pracowni, znajdującej się przy ul. Foksal w Warszawie, niezależnego miejsca sztuki pod nazwą lokal_30, które prowadzi wraz z Agnieszką Rayzacher i Michałem Suchorą. W lokalu_30 odbywają się wystawy i wydarzenia artystyczne, a jego twórcy promują z sukcesem polską sztukę poza granicami kraju.

 

Od 2004 roku jest twórczynią fikcyjnej telewizji o sztuce studio_telewiZyJne, w ramach którego prowadzi Art_Talk_Show z ludźmi sztuki.

 

Podmiotem i najważniejszym punktem odniesienia twórczości Zuzanny Janin jest ona sama. Artystka czerpie inspiracje ze swojej biografii emocjonalnej, przetworzonej przez czas wspomnień, pamięci ciała i jego relacji z otoczeniem. Buduje w ten sposób „samokreujący się powoli obraz ludzkiego życia i kondycji człowieka”. Obraz ten jest zmienny, inny na każdym odcinku czasu i właśnie ową zmienność, nieuchwytny stan „pomiędzy” uczyniła artystka podstawową strategią swojej sztuki.

 

Jej sztuka ma charakter dialogu pomiędzy dopracowaną, czystą formą a emocjami, które przywołuje. W swoich pracach zajmuje się tematyką miejsca (przestrzenne instalacje Pokrowce), pamięci (projekt Moja pamięć) i czasu (nakładane fotografie z serii Idź za mną, zmień mnie, już czas). Jest autorką „rysowanych w przestrzeni” rzeźb z drutu i waty cukrowej (rzeźby Słodka dziewczyna, Słodki chłopak) oraz słynnej wideoinstalcji Walka / ILoveYouToo, w której walczy na ringu w sfingowanej walce z zawodowym bokserem. W 2003 roku stworzyła projekt Widziałam swoją śmierć, polegający na symulacji nieobecności: niebytu samej artystki.

 

Brała udział w dwóch wystawach zbiorowych zorganizowanych przez Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia - Negocjatorzy sztuki. Wobec rzeczywistości (2000 r.) badającej problem spojrzenia na problematykę tożsamości w kontekście relacji pomiędzy sztuką i rzeczywistością lat 90.; oraz Miłość i demokracja (2006 r.), dotykającej problemów płci, seksualności i miłości. W 2007 roku wzięła udział w pokazie filmowym Słodka Sztuka, poruszającym problem stereotypów narosłych wokół kobiecej sztuki. 

 

W 2011 roku, w CSW Łaźnia, miała miejsce jej wystawa indywidualna pt. Dreaming of Speed and Adventure / Marząc o pędzie i przygodzie. Ekspozycja składała się z nowych projektów, nad którymi artystka pracowała przed 2011 rokiem. Trzema dominującymi elementami wystawy były: All that Music! – 6 symultanicznych projekcji wideo prezentujących młodych pasjonatów, nastolatków grających muzykę, przedstawionych w czasie ćwiczeń w domu, w swoich pokojach, wśród prywatnych rzeczy; Dreaming about Speed and Adventure – zespół instalacji przestrzennych i rzeźb oraz Majka from the Movie – wideo instalacja na podstawie serialu z lat 70. Szaleństwa Majki Skowron. Prezentacja w CSW Łaźnia była ponadto wzbogacona m.in. o cykle fotografii Heroines i Heroes, wideo Próba, obiekty z serii Pasygrafia oraz instalacje Cisza i Cicha rozmowa.

 

zuzannajanin.blogspot.com

lokal30.pl/zuzanna__janin

www.culture.pl/pl/os_janin_zuzanna