HORACJUSZE I CEGLARKI. POLITYKA PRZESTRZENI/ POLITYKA MILCZENIA W MALARSKIM MANIFEŚCIE POLSKIEGO SOCREALIZMU

 

 

Wykład to próba odpowiedzi na pytanie, co łączy obrazy Podaj cegłę – ikonę socrealistycznego malarstwa i jego pendant – Ceglarki Aleksandra Kobzdeja z roku 1950, z „Łaźnią męską z 1999 i Łaźnią żeńską z 1995 Katarzyny Kozyry, a wszystkie wymienione - z neoklasycyzmem i Plechanowem. Analizując ikonograficzne wzory Kobzdeja: Przysięgę Horacjuszy 1785 – „kultowy” obraz Plechanowa - i Brutusa 1789 J.-L. Davida, zapowiadające miejsce i rolę kobiety w nowym społecznym porządku Rewolucji – w przestrzeni prywatnej i bez dostępu do języka – Ewa Toniak zastanowi się nad podobną funkcją Ceglarek i przyczynami marginalizacji i zepchnięcia tego płótna, od chwili powstania, do muzealnego niebytu (magazyny) - w przeciwieństwie do heroicznego, męskiego Podaj cegłę, który stał się kanonicznym dziełem polskiego socrealizmu.

Wykład zorganizowany we współpracy z Korporacją Ha!Art