Wykorzystane media: rzeźby z gipsu ceramicznego i materiałów związanych z danym obszarem, grafiki wykonane techniką suchej igły, beton, tekstylia i drewno, rysunki ołówkiem na papierze.

Na wystawie w CSW Łaźnia zaprezentowane zostaną prace dwójki belgijskich artystów Franka Depoorter i Lore Rabaut, częściowo powstałe w wyniku pobytu rezydencyjnego w Gdańsku. Obydwoje artyści w swojej twórczości podejmują indywidualny dialog z miejską przestrzenią. Rysunki, rzeźby Franka Depoorter są wypadkową zmysłowego postrzegania otoczenia i pamięci. Powstają w pracowni w oparciu o czas spędzony w danej, miejskiej przestrzeni. Artysta doświadcza zmysłowo miejsca, w którym przebywa, przeżycie to determinowane jest przez ruch, spacer, jego powtarzalny rytm i tempo wprowadzające w stan bliski medytacji. Prace są zapisem transgresji, błędu powstającego w czasie pomiędzy przebywania w danym otoczeniu a działaniami w pracowni, swoistego rodzaju „kolorowaniem” tego co zapamiętane. Krajobraz przeradza się w serię fragmentów przeplatanych wcześniejszymi emocjami oraz wiedzą. Efekt „kolorowania” jest jednym z głównych zainteresowań artysty. Podczas swojego pobytu studyjnego w Gdańsku, Frank Depoorter przebył trase około 50 km. Szlak prowadził otaczającymi miasto lasami, terenami miejskimi oraz dzielnicami nadmorskimi.

Lore Rabaut doświadcza miejskiej przestrzeni w inny sposób. Linia horyzontu, rytm budynków, placów i pierzei staje się punktem wyjścia do tworzenia rysunkowych diagramów, abstrakcyjnych rzeźb. Gra między przestrzenną skalą obiektów, wrażliwością dotykową materii i minimalnym wykorzystaniem archetypowych obrazów, tworzą intrygujące i niezapomniane dzieła. Powstałe prace stają się punktem wyjścia do tworzenia muzyki. Wystawa w CSW Łaźnia będzie wynikiem dialogu dwóch różnych od siebie artystycznych wrażliwości i przestrzeni dwóch różnych miast, Gandawy, z której pochodzą artyści oraz Gdańska.

Dodatkowo, haptyczne właściwości prac Lore Rabaut, ich forma i faktura, posłuża jako partytura i odczytane zostaną podczas otwarcia wystawy przez muzyka, Marcina Malinowskiego.

 

PROJEKT "TYMCZASEM... MIASTO"

 

Projekt „Tymczasem… miasto” stawia pytania o to, w jaki sposób powinniśmy odczytywać przestrzeń współczesnego miasta. Czy możemy potraktować je jak abstrakcyjny twór? Połączenie przestrzeni, smaków, rytmów, historii, rekonstrukcji, interpretacji, gości i mieszkańców? Projekt „Tymczasem …… miasto” analizuje tę kwestię z perspektywy chaosu i pustki znaczeniowej. Podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, co czuje artysta, gdy znajdzie się w tym „przestrzennym tworze”. Jak może zbadać „pustkę miasta”? Miasta, w którym nieobecność i brak w oczywisty sposób wprowadzają do dyskursu różne komunikaty. Ta wszechobecność przejawów tworzy przestrzeń dla nowych znaczeń, w której to, co symboliczne i wyobrażone łączy się z tym, co rzeczywiste.

 

Koncepcja projektu jest wypadkową wspólnej pracy organizacji NUCLEO i Circa z Gandawy oraz CSW Łaźnia z Gdańska, artystów i kuratorów. „Tymczasem …... miasto” to wynik prawie rocznego dialogu, prezentujący zestaw prac stworzonych przez flamandzkich artystów m.in. w trakcie wizyt studyjnych, projektów rezydencyjnych i indywidualnych badań.

 

„Tymczasem ……. miasto” to część Tygodnia Flandrii, który ma na celu odnowienie kulturalnych i gospodarczych więzi między Flandrią a Gdańskiem. Związki obu regionów mają długą historię rozpoczynającą się już pod koniec XV w. Wymiana elementów kulturowych i idei między Polską a Flandrią, zapoczątkowana w średniowieczu przez licznych artystów, filozofów i kupców, przyczyniła się do rozkwitu obu regionów. Ślady tego okresu są widoczne do dziś w historycznych centrach Gdańska i Gandawy.

 

 

Sarah Westphal

Przestrzenie pomiędzy - Zwischendenräumen − Tussenderuimtes – Inbetweenspaces

Limitowana książka artystyczna, 2007–2009

26,5 x 20 cm, z rozkładanymi stronami

 

Znikający czarny kot

Instalacja

 

Multidyscyplinarna twórczość Sary Westphal koncentruje się na związkach między ludźmi, przedmiotami i ich otoczeniem. Kluczową częścią tych badań jest próba odpowiedzi na pytanie o wpływ cech miejsca i architektury na ludzkie doświadczenia. W jaki sposób dana lokalizacja oddziałuje na nas fizycznie i psychologicznie? Jak postrzegamy świat, który nas otacza? Czy przestrzeń opowiada nam o poprzednich mieszkańcach? Co dany przedmiot mówi nam o jego użytkownikach? Jakie wrażenie zostawiają na nas historyczne warstwy widoczne na powierzchni i odciśnięte na materialnej przestrzeni? Jakie historie można z nich odczytać?

 

Punktem wyjścia dla Zwischendenräumen − Tussenderuimtes − Inbetweenspaces były zdjęcia pracy Heimsuchen / The House (2007–2008). Ta architektoniczna książka artystyczna to wielowarstwowy, rozkładany fotograficzny labirynt, przywodzący na myśl skojarzenia z pokojami. Przeglądając książkę, przechodzimy z pokoju do pokoju, metaforycznie dotykając ścian pokrytych starą tapetą. Rozkładając kolejne strony, jesteśmy niczym gość otwierający drzwi do coraz to nowych pomieszczeń, które ukazują nam się przed oczami. W ten sposób książka staje się mentalną przestrzenią, mentalną architekturą, w której można przeżywać opowieści. Książkę można interpretować jak dom, a dom – jak książkę.  

 

W pracy Heimsuchen / The House (2007–2008) warstwy historii domu zostały odkryte lub przeciwnie – zakryte, zakamuflowane i zrekonstruowane w procesie przekuwania się przez ściany, podłogi i sufity. Poszczególne warstwy tapety zostały zdrapane, odcięte i porysowane. Powierzchnie polakierowano lub spreparowane przy pomocy kurzu. Dziury po dawnych kominkach zostały zapchane różnymi materiałami, natomiast elementy takie jak gniazdka elektryczne skopiowano i zamontowano ponownie. Grube dywany zostały przycięte, a ich włosie – sfilcowane. Z dekoracyjnych elementów wnętrza przygotowano tort.

 

Sarah Westphal stworzyła też instalację site-specific zatytułowaną Znikający czarny kot, ukrytą na terenie CSW Łaźnia. Praca ta bawi się koncepcją eksplorowania nieznanego. Szuka równowagi między przeciwstawnymi znaczeniami: wewnętrzny – zewnętrzny, widoczny – niewidoczny, jasny – ciemny. Znikający czarny kot to zagadka bez jednoznacznego rozwiązania.