ŁAŹNIA 1 2007 - GALERIA ZEWNĘTRZNA MIASTA GDAŃSKA - WYSTAWA POKONKURSOWA - II EDYCJA MIĘDZYNARODOWEGO KONKURSU
07.09.2007-30.09.2007
Wernisaż 7 września o godz.18:00
Wernisaż 7 września o godz.18:00
Kurator: Jadwiga Charzyńska
Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia” po raz drugi ogłosiło konkurs na dzieło sztuki w przestrzeni Dolnego Miasta w Gdańsku. Celem projektu jest stworzenie kolekcji dzieł sztuki w przestrzeni miejskiej trwale zmieniających jej charakter. Kolekcja Galerii ma być tworzona przez lata, zaś realizowane dzieła wyłaniane w ramach regularnie ogłaszanych zamkniętych międzynarodowych konkursów. Projekty zwycięskie I edycji z 2005 doczekają się realizacji już na wiosnę przyszłego roku, a teren podlegający artystycznym zmianom to wiadukt przy ulicy Szopy.
W ramach II edycji konkursu artystyczne instalacje zostaną umiejscowione w przestrzeni przystanku tramwajowego przy skrzyżowaniu ulic Podwale Przedmiejskie i Łąkowej, obejmującej przystanek tramwajowo-autobusowy wraz z przejściem podziemnym. Stanowi ono niezwykle ważny węzeł komunikacyjny łączący Dolne Miasto z pozostałą częścią Gdańska i z tego względu stanowi swego rodzaju bramę do tej zaniedbanej części miasta. Zdaniem międzynarodowego Jury zaproponowaną do zagospodarowania przestrzeń najlepiej są w stanie wyeksponować nagrodzone równorzędną pierwszą nagrodą projekty Esther Stocker- Untitled, i Staging Anonimous Dominika Lejmana. Praca Stocker to ogromne publiczne i społeczne malowidło ścienne na dość dominującym elemencie architektonicznym, które służyć ma podwójnemu celowi: strukturyzuje z pozoru chaotyczny obszar wzdłuż głównej ulicy swoim uporządkowanym wzorem, i upiększa dość zniszczony fragment sfery publicznej, Lejman natomiast uzupełnia obraz Esther Stocker na zewnętrznej powierzchni podziemnego przejścia. Skupia się na odczuciach, jakich doświadczają widzowie/przechodnie przemierzający tunel. Jury podkreśliło zarówno społeczny wymiar tego projektu, jak również jego silną jakość estetyczną , z aspektami zabawy i samo-zaangażowania. Wyróżnienie przyznano pracy Krissa Salmanisa Whisper Bridge, w której jakość rzeźbiarstwa koresponduje z próbą zbudowania natychmiastowego doświadczenia zmysłowego. Prace nagrodzone podobnie jak miało to miejsce podczas pierwszej edycji doczekają się nie tylko pokazania na wystawie, ale też realizacji w przestrzeni miejskiej
Esther Stocker
W jej malarstwie i instalacjach przestrzennych, młoda, tyrolska artystka mistrzowsko wypracowuje język zgeometryzowanych znaków i systemów współrzędnych, w ten sposób tworzy kompleksowe narracje, które ulokowane są/balansują na krawędzi racjonalnego i emocjonalnego, abstrakcyjnego i figuratywnego. Silnie identyfikowane przez te prawie zawsze czarno- szaro- białe twarde wzory współrzędnych, środowiska Stocker to zarówno naładowane psychologicznie, niemal terapeutyczne wnętrza kontemplacji, ale także precyzyjne i dynamiczne studia percepcji. Jako interwencja architektoniczna, bazująca na badaniach naukowych i strategii kamuflażu, jej prace miękko wkraczają i egzystują w konfiguracjach przestrzennych wnosząc delikatną zmianę w rzeczywistość, podważają ustalony porządek i kwestionują zwyczaje percepcyjne. Kontekstualne lecz niezależne i enigmatyczne, pokojowe lecz energetyczne, postminimalistyczne wzory Stocker tworzą dla publiczności ofertę poszczególnych bogactw i złożoności: rzadką przyjemność swawolności i unikalne wyrafinowanie podejścia poznawczego.
Dominik Lejman
Artysta młodego pokolenia, który chętnie posługuje się formą malarską, śmiało wykorzystuje ją w przestrzeni, by tej użyczyć nieco malarskości nie ujmując przy tym znaczenia funkcjonalnego, a jednocześnie otrzeć malarstwo o bardziej haptyczny świat trójwymiarowy. Nie zapomina o wartościach malarskich korzystając z nowych mediów, na projekcje wideo, stelaż architektoniczny nakłada kalkę tradycyjnego malarstwa i pozwala na kontrolowane spotkanie nowego ze starym, realności z iluzją, barwy z materiałem i światłem. Neguje tym samym ograniczenia jakie niesie ze sobą praca w jednym medium, tworzy harmonię wrażeń zapraszając do współdziałania jakości malarskie, architektoniczne i kinematograficzne.
Kriss Salmanis
Czujny obserwator środowiska. Analizując sytuację przejścia podziemnego przy ul. Łąkowej przeciwstawia się upiększaniu absurdów planowania urbanistycznego. Zamiast tego, jego praca „Whisper Bridge” zapewnia alternatywę. Architektura stylowa, wykonana z olbrzymich urządzeń, pozwala ludziom na cichą rozmowę podczas przechodzenia przez ryczącą autostradę, to niszczy/ powoduje rozłam w sąsiedztwie/ sąsiedztwo. Instalacja Krissa Salmanisa jest praktyczna, melancholijna, dowcipna i ...piękna.
Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia” po raz drugi ogłosiło konkurs na dzieło sztuki w przestrzeni Dolnego Miasta w Gdańsku. Celem projektu jest stworzenie kolekcji dzieł sztuki w przestrzeni miejskiej trwale zmieniających jej charakter. Kolekcja Galerii ma być tworzona przez lata, zaś realizowane dzieła wyłaniane w ramach regularnie ogłaszanych zamkniętych międzynarodowych konkursów. Projekty zwycięskie I edycji z 2005 doczekają się realizacji już na wiosnę przyszłego roku, a teren podlegający artystycznym zmianom to wiadukt przy ulicy Szopy.
W ramach II edycji konkursu artystyczne instalacje zostaną umiejscowione w przestrzeni przystanku tramwajowego przy skrzyżowaniu ulic Podwale Przedmiejskie i Łąkowej, obejmującej przystanek tramwajowo-autobusowy wraz z przejściem podziemnym. Stanowi ono niezwykle ważny węzeł komunikacyjny łączący Dolne Miasto z pozostałą częścią Gdańska i z tego względu stanowi swego rodzaju bramę do tej zaniedbanej części miasta. Zdaniem międzynarodowego Jury zaproponowaną do zagospodarowania przestrzeń najlepiej są w stanie wyeksponować nagrodzone równorzędną pierwszą nagrodą projekty Esther Stocker- Untitled, i Staging Anonimous Dominika Lejmana. Praca Stocker to ogromne publiczne i społeczne malowidło ścienne na dość dominującym elemencie architektonicznym, które służyć ma podwójnemu celowi: strukturyzuje z pozoru chaotyczny obszar wzdłuż głównej ulicy swoim uporządkowanym wzorem, i upiększa dość zniszczony fragment sfery publicznej, Lejman natomiast uzupełnia obraz Esther Stocker na zewnętrznej powierzchni podziemnego przejścia. Skupia się na odczuciach, jakich doświadczają widzowie/przechodnie przemierzający tunel. Jury podkreśliło zarówno społeczny wymiar tego projektu, jak również jego silną jakość estetyczną , z aspektami zabawy i samo-zaangażowania. Wyróżnienie przyznano pracy Krissa Salmanisa Whisper Bridge, w której jakość rzeźbiarstwa koresponduje z próbą zbudowania natychmiastowego doświadczenia zmysłowego. Prace nagrodzone podobnie jak miało to miejsce podczas pierwszej edycji doczekają się nie tylko pokazania na wystawie, ale też realizacji w przestrzeni miejskiej
Esther Stocker
W jej malarstwie i instalacjach przestrzennych, młoda, tyrolska artystka mistrzowsko wypracowuje język zgeometryzowanych znaków i systemów współrzędnych, w ten sposób tworzy kompleksowe narracje, które ulokowane są/balansują na krawędzi racjonalnego i emocjonalnego, abstrakcyjnego i figuratywnego. Silnie identyfikowane przez te prawie zawsze czarno- szaro- białe twarde wzory współrzędnych, środowiska Stocker to zarówno naładowane psychologicznie, niemal terapeutyczne wnętrza kontemplacji, ale także precyzyjne i dynamiczne studia percepcji. Jako interwencja architektoniczna, bazująca na badaniach naukowych i strategii kamuflażu, jej prace miękko wkraczają i egzystują w konfiguracjach przestrzennych wnosząc delikatną zmianę w rzeczywistość, podważają ustalony porządek i kwestionują zwyczaje percepcyjne. Kontekstualne lecz niezależne i enigmatyczne, pokojowe lecz energetyczne, postminimalistyczne wzory Stocker tworzą dla publiczności ofertę poszczególnych bogactw i złożoności: rzadką przyjemność swawolności i unikalne wyrafinowanie podejścia poznawczego.
Dominik Lejman
Artysta młodego pokolenia, który chętnie posługuje się formą malarską, śmiało wykorzystuje ją w przestrzeni, by tej użyczyć nieco malarskości nie ujmując przy tym znaczenia funkcjonalnego, a jednocześnie otrzeć malarstwo o bardziej haptyczny świat trójwymiarowy. Nie zapomina o wartościach malarskich korzystając z nowych mediów, na projekcje wideo, stelaż architektoniczny nakłada kalkę tradycyjnego malarstwa i pozwala na kontrolowane spotkanie nowego ze starym, realności z iluzją, barwy z materiałem i światłem. Neguje tym samym ograniczenia jakie niesie ze sobą praca w jednym medium, tworzy harmonię wrażeń zapraszając do współdziałania jakości malarskie, architektoniczne i kinematograficzne.
Kriss Salmanis
Czujny obserwator środowiska. Analizując sytuację przejścia podziemnego przy ul. Łąkowej przeciwstawia się upiększaniu absurdów planowania urbanistycznego. Zamiast tego, jego praca „Whisper Bridge” zapewnia alternatywę. Architektura stylowa, wykonana z olbrzymich urządzeń, pozwala ludziom na cichą rozmowę podczas przechodzenia przez ryczącą autostradę, to niszczy/ powoduje rozłam w sąsiedztwie/ sąsiedztwo. Instalacja Krissa Salmanisa jest praktyczna, melancholijna, dowcipna i ...piękna.
BIP