Na wystawie Moniki Drożyńskiej „Кwas 2” zostaną zaprezentowane prace opowiadające o zbiorowych tożsamościach i tym, co je kształtuje. Prezentacja jest kontynuacją wystawy „Kwas”, która odbyła się w wileńskiej galerii Artifex latem 2016 roku. Częścią ekspozycji były kilkudniowe warsztaty, podczas których powstała „Flaga nr 4”. Uczestniczki z Polski i Litwy wyhaftowały flagę wyliczankami, przysłowiami, sentencjami, które opowiadają o skomplikowanych relacjach polsko-litewskich. Podczas haftowania wydarzyło się kilka niełatwych sytuacji, które będzie można zobaczyć na filmie.

W ramach wystawy w CSW Łaźnia artystka zaprezentuje część projektu „Flagi”. Są to cztery prace wykonane techniką hafciarską. Dwóm z nich towarzyszą relacje wideo ze spotkań, podczas których powstały. „Zestaw do nakrycia stołu” to instalacja, której częścią jest flaga powstała w procesie fermentacji tkaniny zakwasem buraczanym. Artystka w swoim projekcie skupia się na procesie tworzenia opartym na interakcji i dialogu. Jedynie dwie z flag są wyłącznie jej autorstwa. W pozostałych przypadkach (współ)twórcy i (współ)twórczynie wnoszą do prac nie tylko swoją perspektywę, ale również treści i wrażliwość. Haftują to, co im podpowiada kontekst spotkania: muzyka i teksty piosenek, ale także ludzie, których spotykają przy wspólnym haftowaniu. Końcowy efekt jest więc śladem po interakcji, a jednocześnie punktem wyjścia do rozważań nad losami bohaterek i bohaterów.

 

Prace Moniki Drożyńskiej poruszają tematy, które przysparzają sferze publicznej kłopotów. Ilustracją kontrowersji może być zarówno flaga z meczetu w Poznaniu, jak i ta nawiązująca do relacji polsko-litewskich. W pracy nad tą ostatnią uwidoczniły się stereotypy, uprzedzenia oraz wynikające z nich napięcia zakorzenione choćby w historii ekonomicznej emigracji oraz rozwoju i rozpadu wspólnoty europejskiej. Nie dostajemy tu jednak konkretnych interpretacji czy odpowiedzi na pytania nasuwające się podczas oglądania prac.

Tytułowy „kwas” ma podwójne znaczenie. Z jednej strony fermentacja to biologiczny proces, więc może i tożsamość powinniśmy rozumieć jako efekt oddolnego, organicznego fermentu wywołanego/rozpoczętego przez spotkania i rozmowy? Efektu nie da się przewidzieć, można jedynie cierpliwie czekać na połączenie i przemianę poszczególnych składników. Z drugiej – mowa o relacjach międzyludzkich, które się „skwasiły”, a więc zamknęły w granicach i przerodziły w sztuczne twory polityczne. Poza tym wschodnia Europa słynie z kwaszonek: kisimy kapustę, ogórki, chleb. To nasze dziedzictwo i nasz wkład w kulturę. To coś, co mamy wspólnego. Kiszenie jest częścią naszej tożsamości.

 

https://www.facebook.com/events/319885618466042/

http://www.monika.drozynska.pl/