Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia

Artyści i filmy:

Martine Syms, Notes on Gesture, 2015, 10:30 min.
Kim Schoen, Is it Opera or is it Something Political, 2009, 7 min.
Mary Reid and Patrick Kelley, This is Offal, 2016, 12:51 min.
Stanya Kahn, It’s Cool, I’m Good, 2010, 35:24 min.

Kuratorka pokazu pisze: "Teoria abiekcji Julii Kristewej jest powszechnie rozumiana w kontekście psychoanalizy podmiotowości. Badana szerzej w ostatnich latach w sztuce jest wiązana także z pojęciem cielesności. Wydaje mi się jednak iż znaczenie abiekcji, które będzie prezentowane w ŁAŹNI może być rozważone w kontekście nie tylko sztuki, lecz również historii. Prace artystek można więc przeanalizować także w tej ramie konceptualnej, zadając pytanie, czy teoria abiekcji jest przydatna w rozumieniu struktur reprezentacji w systemach społeczno - politycznych."

Pęknięcie. Rewolucja. Symptomatyczne erupcje awangardy. Symboliczny porządek nie jest już w stanie kierować energiami semiotycznymi. Jego wywrotowe, rozpraszające się energie przekraczają granice tolerowanych ograniczeń symbolicznego porzadku. Teoria psychoanalizy Julii Kristevej, o której pisze Elizabeth Grosz, przywołuje teorie abiektalności i wiążącej się z nią podmiotowości, stanowiąca metaforę współczesnego spektaklu społeczno-politycznego rozgrywającego się na naszych oczach – krótko mówiąc: jednoczesna produkcja i subwersja reprezentacji i znaczenia w dyskursie.

Symptomatyczne erupcje awangardy to zestaw prac artystycznych artystow z USA, które koncepcyjnie i formalnie kwestionują kanony i struktury reprezentacji.

Wykorzystując różne strategie w ruchomym obrazie, Stanya Kahn, Mary Reid i Patrick Kelley, Kim Schoen i Martine Syms poddają analizie budowe znaczeń w strukturach i dyskursach historycznych. Poprzez kwestionowanie teraźniejszości i przemieszczenie przeszłości, proponowane dzieła dekonstruują konwencjonalnie rozumianą reprezentację i jej strukturalne granice.

Praca Martine Syms, Notes on Gesture, dekonstruuje gesty, słowa i zachowania powszechnie wiązane z czarnoskórą kobiecością. W Czy to jest Opera, czy jest to Coś Politycznego, Kim Schoen przedstawia 7 minutowy monolog kobiecej aktorki jako transgresywny akt zerwania i prowokacji w symboliczny język. Akt absurdu rozgrywa się także w pracy Mary Reid i Patrick Kelley, This is Offal, w którym artyści wykreowali wyrazistą retorykę, by przedstawić kwestię kobiecej (nie)widzialności w sztuce i dyskursach historycznych. W It’s Cool, I’m Good, Stanya Kahn używa dowcipu, humoru i teorii abiekcji Kristevej, wskazując strukturalne niespójności, które zakłócają stateczną, znajomą codzienność.

✳️ ✳️ ✳️

Martine Syms jest artystką która przedstawia się jako konceptualna przedsiębiorczyni z siedzibą w Los Angeles. Jej prace były wystawiane i szeroko prezentowane, w tym najnowsze prezentacje w Karma International, Bridget Donahue Gallery, Nowym Muzeum w Nowym Jorku, Kunsthalle Bern, Studio Museum w Harlemie, Index Stockholm, MOCA Los Angeles, MCA Chicago. Syms wykładala na Yale University, SXSW, California Institute of the Arts, University of Chicago, Johns Hopkins University i MoMA PS1, między innymi. W latach 2007-11 wyreżyserowała Golden Age, przestrzeń projektową poświęconą materiałom drukowanym. Jest też zalozycielką czasopisma Dominica.

Mary Reid Kelley łączy malarstwo, performance i jej charakterystyczną poezję z bogatymi tekstami w polemiczne, stylizowane graficznie filmy. Wykonane we współpracy ze swoim partnerem Patrickiem Kelleyem filmy te zostały wystawione na wystawach indywidualnych w Hammer Museum, ICA Boston i SITE Santa Fe. Europejskie wystawy indywidualne obejmują Kunsthalle Bremen, Museum M, Leuven i Neuer Kunstverein Wien. Ich prace wideo zostały zrecenzowane w The New York Times, The Los Angeles Times, W Magazine, La Reppublica, Vogue, The New Yorker, Artforum, Flash Art, Frieze, ARTnews i Art in America. Mary i Patrick mieszkają i pracują w północnej części stanu Nowy Jork. Ich najnowszy film, This Is Offal (2016), zdobył nagrodę Baloise Prize w Art Basel.

Kim Schoen jest artystką mieszkajacą w Los Angeles i Berlinie. Jej prace w technice fotografii, instalacji wideo i tekstu wiążą się z retoryką przekazu i były pokazywane w Moskowitz Bayse, Los Angeles, Barnsdall Art Park, Los Angeles, Los Angele Museum of Art Muzeum Sztuki w Los Angeles, MMoCA, w Focal Point Gallery, Wielka Brytania, Kunstverein Springhornhof, DE, MOT International, Londyn i w South London Gallery, Londyn. Schoen jest także współzałożycielką, wydawczynią i redaktorką magazynu MATERIAL, czasopisma piszących artystów.

Stanya Kahn jest artystką interdyscyplinarną. Jej filmowa praktyka obejmuje formalne strategie filmowe i dźwiękowe, które umieszczają poetyckie i eksperymentalne treści w obciążonych kontekstach społecznych. Przez kilka lat wspolpracowala z artysta Harry Dodge. Kahn była laureatką Guggenheim Fellowship w 2012 roku w filmie / wideo. Prace solowe i wspólne (z Dodge'em) ukazały się na Whitney Biennale; California Biennial (10); MoMA / NY; MOCA / LA; The Getty Center / LA, the Hammer Museum / LA; Festiwal Filmowy w Sundance; Migrating Forms Film Festival / NY; MOCA San Diego; Centrum Sztuki i Mediów / Karlsrühe; PS1 Museum of Contemporary Art / NY; Susanne Vielmetter Los Angeles Projects, Elizabeth Dee Gallery / NY, między innymi. Kahn jest obecnie adiunktką w Art Center College of Art and Design w Los Angeles.

Gosia Wojas jest artystką i kuratorką. Założycielka Projektu Papier, archiwum dokumentującego praktyki artystyczne, społeczne i kuratorskie. Redaktorka zbliżającej się serii wydawniczej The Absent Museum, publikacji opisującej relacje między instytucjami a praktykami społecznymi, a także Material-i-ty / Material-and-you, zbioru esejów opisujących związki z pojęciem materialności we współczesnej kulturze. Organizowała pokazy filmowe, wystawy i performansy w California Institute of the Arts, Valencia, CA (2018), Women’s Center for Creative Work (2016), Souterrain Gallery, Hoffmann Collection w Berlinie (2012), kalifornijskim Muzeum Sztuki Torrance (2008), a także Susanne Vielmetter Los Angeles Projects (2007), gdzie pełniła funkcję dyrektorki w latach 2006–2009.

Kadr z filmu Mary Reid i Patricka KelleyThis is Offal

Kuratorka chciałąby podziękować artystkom i artystom: Stanya'i Kahn, Mary Reid Kelley, Kim Schoen i Martine Syms, Susanne Vielmetter Los Angeles Projects gallery director, Ariel Lauren Pittman, oraz pracowniczkom ŁAŹNI: kuratorce Jolancie Woszczenko i specjalistce do spraw PR Justynie Mazur.

BIP

Zaloguj/Zarejestruj

Instytucja kultury Miasta Gdańska