8-9 LISTOPADA 2011, GODZ. 19:00

The History of Disappearance bada rolę, jaką instytucje przyjmują względem live art lub performance art oraz znaczenie tworzenia i zachowywania form tej efemerycznej sztuki. Przegląd prezentacji obejmuje prace video takie jak „Swimming the Mississippi” (1987-1997) Billego X. Curmano., film dokumentuje dziesięcioletnie dążenie artysty do przepłynięcia od źródła rzeki Mississippi do Zatoki Meksykańskiej, filmuje jeden ze słynnych marszy ulicznych Williama Pope L. z „The Crawl Project” oraz pokojowe protesty wielebnego Billego przeciwko Starbucksowi i sklepowi Walta Disneya (The Disney Store). Andrea Fraser proponuje wnikliwe i humorystyczne zwiedzanie Muzeum Sztuki w Filadelfii z przewodnikiem w Przeglądzie Muzeum: A Gallery Talk (1989) oraz Teaching Hsieh’s One Year Performance (1980-1981) ukazuje artystę uderzającego pięścią w zegar, co godzinę, dwadzieścia cztery godziny na dobę, przez cały rok. Prezentacja sięga do bogactwa doświadczeń Franklin Furnace, organizacji artystycznej z siedzibą w Nowym Jorku, utworzonej w 1976 roku, poświęconej dziełom sztuki efemerycznej oraz formom „time-based”, takim jak książki artystów, instalacje, live art i performance art. Misją organizacji jest: „Uczynić świat bezpiecznym dla sztuki awangardowej”. Zajmuje się ona jedynie dziełami, które różnią się od tradycyjnych form sztuki w sposób oryginalny lub eksperymentalny. Franklin Furnace wspiera amerykańskich artystów w ich walce o wolność wyrazu. Organizacja była szczególnie aktywna w ciągu późnych lat osiemdziesiątych i wczesnych lat dziewięćdziesiątych. W tym okresie, Rząd Stanów Zjednoczonych, dotując sztukę, zaczął podlegać standardom „przyzwoitości” – wywołując „Wojny Kulturowe” między władzami a społecznościami artystów, którzy odmówili ocenzurowania swoich dzieł. W 1996 roku Franklin Furnace zamknął swoje wystawy i przekształcił się w „instytucję wirtualną”, szerząc na świat sztukę internetową. Obecnie Franklin Furnace kontynuuje swoją misję, aby uczynić świat bezpiecznym dla sztuki awangardowej, przyznając granty innowacyjnym artystom oraz archiwizując ich dzieła.

MARTHA WILSON – artystka performance, założycielka Franklin Furnace Archive, Inc., instytucji, która od 1976 roku prezentuje i archiwizuje sztukę efemeryczną: książki artystów i inne międzynarodowe dzieła powstałe po 1960 roku; instalacje efemeryczne; performance art. Podczas dwudziestej rocznicy działalności Franklin Furnace otwarto stronę internetową organizacji, www.franklinfurnace.org, która stałą się ich wizytówką. W 1998 roku Franklin Furnace zaprezentowała swój pierwszy program „żywej sztuki w Internecie”. Według niego cyberprzestrzeń pozwala na taką samą wolność wyrazu, jaką dawała galeria Franklin Furnace na Dolnym Manhattanie w latach siedemdziesiątych. Na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat, Franklin Furnace zaprezentował 1.832 wydarzenia kulturalne w realnej rzeczywistości oraz w cyberprzestrzeni. Martha Wilson wypowiada się na temat książki, jako formy artystycznej, na temat performance art oraz „zmiennej sztuce mediów”. W latach 2003-2006, była ona redaktorem specjalnym magazynu „Leonardo”. Zajmowała się obszernymi działami na temat live art i nauki w Internecie. Jej działania obejmowały wystawy, publikacje, kursy i pedagogiczne pomoce naukowe dotyczące ruchu artystycznego i filozofii, którą znamy pod nazwą Postmodernizm. Wykształcona w zakresie literatury angielskiej, wykładała w Nova Scotia College of Art and Design (Wyższa Szkoła Sztuki i Projektu Nova Scotia). Tam zafascynowała się połączeniem tekstu z obrazem. W 1974 roku przeprowadziła się do Nowego Jorku. Pracowała w Harry N. Abrams, Inc., wydawcy Artbook, próbując połączyć zainteresowania sztuką i literaturą. Jako artystka, w 1978 roku założyła i brała udział w projekcie DISBAND (w składzie: Ilona Granet, Donna Henes, Ingrid Sischy i Diane Torr). Była to typowo żeńska, feministyczna grupa punk rockowa, w której żadna z członkiń nie potrafiła grać na żadnym instrumencie. Odkąd DISBAND rozpadł się w 1982, Martha Wilson występowała pod pseudonimami Alexander Haig, Nancy Reagan, Barbara Bush i Tipper Gore. Wiosną 2008 roku odbyła się jej pierwsza samodzielna wystawa w galerii Mitchell Algus w Nowym Jorku, zatytułowana „Martha Wilson: Photo/Text Works, 1971-74.” („Martha Wilson: fotografie i dzieła pisane, 1971-74”).




8 listopada 2011, g. 19:00, History of Disappearance wykład i pokaz:

1. William Wegman performance with Man Ray at Franklin Furnace, 1977, 7 min.

2. William Pope.L “The Crawl Project,” 1989-1995, 5 min.

3. Deborah Edmeades, “The Fancy Ladies,” 1999, 10 min.

4. Tehching Hsieh, “One Year Performance (Time Clock),” 1981, 6 min.

5. Billy Curmano, “Swimming the Missippi,” 1989-1999, 29 min.

6. Nigel Rolfe, “The Rope,” 1993, 15 min.

7. Andrea Fraser, “Museum Highlights,” 1989, 28 min.

8. Coco Fusco, “The Couple in the Cage,” 1993, 31 min.

9. Reverend Billy


9 listopada 2011, g. 19:00:

1. Linda Montano, “Mitchell’s Death,” 1977, 22 min.

2. Matt Mullican, hypnosis performance, Utrecht, 1998 (fragmenty)

3. X-Cheerleaders, 1998 (2 min.)

4. Yvette Helin, “The Pedestrian Project, 1990, 9 min.

5. Doug Skinner, “Prelude,” 1986, 24 min.

6. Jessie Jane Lewis, “Stings,” 1:53; “A Change in the Perception of Red,” 8:14; “Video Skitz,” 3:11; “Stick to Black,” 4:12

7. Kriota Willberg, “Doggie Style,” 1999 5 min.

8. Pat Olsezko, fragmenty, 46 min.

„History of Disapperance”, prezentacja Franklin Furnace z okazji 30. jubileuszu, zorganizowana we współpracy z Baltic Centre for Contemporary Art, Gateshead w Wielkiej Brytanii oraz rozpowszechniona przez Franklin Furnace Archive, Inc.

Program dofinansowany przez Ambasadę Stanów Zjednoczonych Ameryki w Warszawie.