22 stycznia - 27 marca 2016

 

 

wykład Piotra Bosackiego z "Rzeczy oczywistych": 5.02.2016, godzina 18:00  

 

Kuratorka: Jolanta Woszczenko

 

 

 

Chamber Music to układ boksów (pokoików). Rolą widza jest przejść kolejno przez wszystkie boksy. Boksy przedzielone są drzwiami. Każdą parę drzwi, na wzór drzwi Duchampa, można zamknąć do jednej z dwóch futryn. Dzięki temu widz, otwierając pomieszczenie przed sobą, jednocześnie zamyka pomieszczenie za sobą. Każdy boks oświetlony jest brzęczącą lampą jarzeniową. W każdym boksie jednak lampa brzęczy inaczej. Przemierzający boksy widz i słuchacz, otwierając i zamykając drzwi, decyduje o tym, jakie dźwięki do siebie dopuszcza, a od których dźwięków się odcina. Przestrzeń architektoniczna jest więc tutaj tożsama z przestrzenią dźwiękową. Lampy wydają dźwięki o określonej wysokości. Przechodząc z pokoju do pokoju, słyszymy więc łańcuch akordów, które można zapisać w nutach. Układ dźwięków w Chamber Music zaczerpnięty został ze skomponowanego przez artystę „Piątego zwoju” (2012) na sześć instrumentów smyczkowych. Tytuł instalacji to oczywiście gra słów. „Chamber Music” znaczy „muzyka kameralna”. Samo „chamber” oznacza natomiast „pokój”, „komórkę”, a z komórek właśnie składa się instalacja.

 

Piotr Bosacki (ur. 1977) jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II im. Fryderyka Chopina oraz Akademii Sztuk Pięknych

w Poznaniu. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Intermediów poznańskiego Uniwersytetu Artystycznego. Współtworzył założoną w 2007 roku nieformalną grupę artystyczną PENERSTWO i zespół muzyczny KOT. Jest artystą o wszechstronnych zainteresowaniach. Tworzy filmy animowane, instalacje, obiekty, rysunki, zajmuje się twórczością literacką i kompozycją muzyczną. Swoją praktykę artystyczną sam porównuje do filozofii przyrody. Prace Bosackiego to swego rodzaju eksperymentalne modele rzeczywistości, na przykładzie, których artysta studiuje naturę rzeczy – jej strukturę, mechanikę i poetycki potencjał. Materię, obrazy i język do budowy oraz opisów tych modeli artysta czerpie z powszedniego doświadczenia. Jego ulubione tworzywa to przedmioty codziennego użytku, proste materiały plastyczne takie jak papier czy karton, zaczerpnięte z życia anegdoty, sny, mowa potoczna. To skromne uniwersum rzeczy zwykłych jest dla artysty punktem wyjścia do filozoficznych spekulacji i jednocześnie do poszukiwania aspektu poetyckiego w ludzkim przeżywaniu świata, przy czym filozofia i poezja stapiają się w twórczości Bosackiego w jedno. W roku 2009 artysta wydał zbiór miniatur literackich „Traumtagebuch”, w którym opisał m. in. wynalezioną przez siebie technologię obrazu filmowego ciągłego (film bez klatek). W roku 2012 nakładem Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu opublikowana została książka Bosackiego „Urządzenie elementów” — krótka rozprawa o dziele sztuki jako konstrukcji językowej. W 2011 roku artysta otrzymał Nagrodę Publiczności na przeglądzie polskiego kina niezależnego w ramach 36. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2013 roku otrzymał nominację do nagrody „Spojrzenia”. Na Festiwalu Animator 2014 otrzymał Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich dla najlepszego filmu polskiego.