Australijski artysta tworzący performanse i instalacje artystyczne. W 1997 roku artysta został honorowym profesorem sztuki i robotyki na Uniwerystecie Carnegie Mellon (Pittsburgh, USA). W latach 2000–2003 pracował jako samodzielny pracownik naukowy na Uniwersytecie Nottingham Trent (Nottingham, UK), gdzie opracował Muscle Machine – chodzącą maszynę o średnicy pięciu metrów wykorzystującą pneumatyczne gumowe mięśnie. W 2003 roku artysta otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Monash. W latach 2006–2011 pracował jako samodzielny pracownik naukowy i artysta wizytujący w MARCS Auditory Labs na Uniwersytecie Zachodniego Sydney w Australii. W 2010 roku Stelarc otrzymał grant od Rady Australijskiej na budowę mikrorobota i w tym samym roku został też wyróżniony prestiżową nagrodą Prix Ars Electronica Hybrid Arts. W latach 2006–2012 artysta udzielał się jako profesor sztuki performansu w szkole artystycznej na Uniwersytecie Brunel w Londynie. Obecnie Stelarc pracuje jako dyrektor Laboratorium Alternatywnych Anatomii w Szkole Projektowania i Sztuki (SODA) na Uniwersytecie Curtin w Perth. Jest też honorowym pracownikiem naukowym uczelni. Jego twórczość reprezentowana jest przez Scott Livesey Galleries w Melbourne.

 

Wystawiał swoje prace na całym świecie, a jego performanse można było podziwiać w Europie, Azji, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Australii. Zmieniał swoje ciało wizualnie i amplifikował je akustycznie. Nakręcił trzy filmy wewnątrz swojego ciała, filmując wnętrza swoich płuc, żołądka i trzy metry jelita grubego. W latach 1976–1988 stworzył dwadzieścia pięć performansów, w których jego ciało zwisało na hakach wbitych w skórę. 

 

W swojej twórczości wykorzystuje narzędzia medyczne, protetykę, robotykę, systemy wirtualnej rzeczywistości, Internet i biotechnologię. Celem jest dlań eksploracja alternatywnych, intymnych i mimowolnych połączeń z ciałem. Artysta w swoich dziełach performance prezentował Third Hand, Virtual Arm, Stomach Scultpure i Exoskeleton (chodzącą maszynę o sześciu nogach). Jego Prosthetic Head jest ucieleśnionym agentem konwersacyjnym, który odpowiada rozmawiającej z nią osobie. W ramach Thinking Head Systems artysta współpracował z MARCS Auditory Labs na Uniwersytecie Zachodniego Sydney nad projektami Articulated Head, Floating Head oraz Swarming Heads. Ear in Arm to z kolei chirurgiczna konstrukcja ucha oparta na hodowli tkanek, w której umieszczony jest mikrofon – dzięki jego połączeniu z Internetem zaistnieje możliwość odsłuchiwania wrażeń dźwiękowych ucha. Pierwsze operacje w ramach projektu miały miejsce w 2006 r.

 

Jedne z najnowszych dzieł artysty to jego performanse z czterema awatarami i automatycznymi klonami na stronie Drugiego Życia. Eksplorują one rzeczywisto-wirtualne interfejsy i bodźce fizyczne u awatarów wyposażonych w technologię Kinect. Ukazały się następujące publikacje na temat twórczości artysty: Stelarc. The Monograph, red. Marquard Smith (MIT Press, 2005); Stelarc. Political Prosthesis & Knowledge of the Body Mariny Grzinic-Mauhler
 (Ljubljana, Maribor, Maska & MKC, 2002) oraz The Cyborg Experiments: The Extensions of the Body in the Media Age, red. Joanna Zylinska (London, New York, Continuum Press, 2002).