28.03.2006

 

Kurator: Daniel Muzyczuk

 

Muzeum sztuki wydaje się wyjątkowym miejscem: świecka świątynia dla estetycznych przeżyć, kartezjańska przestrzeń badań naukowych, terytorium spotkania z władzą, obszar realizacji artystycznych i kuratorskich wizji, miejsce rozrywki i edukacji, muzeum ma coś ze świątyni i salonu, cmentarzyska i szkoły, jak zauważy Paul Valry. Mimo iż posiada instytucjonalną formę, to jednak trudno lapidarnie odpowiedzieć na pytanie do czego służy muzeum? Didier Meluvre podkreśla jego paradoksalność, na dialektyczną naturę muzeum wskazuje Andreas Huyssen, zaś Joseph Margolis powie że nie można ująć jego istoty, tak jak nie można podać definicji dzieła sztuki. Nowoczesny człowiek, w ramach muzeum podejmuje trud godzenia sprzeczności jakie gotuje mu codzienność, dystansuje się wobec przeszłości przez zabiegi wydzielania tego co nieaktualne, ale zarazem określa się wobec wszelkiej nowości. W muzeum może kultywować umiłowanie dawnych czasów, ale równie dobrze uczestniczyć w przeżywaniu rzeczywistości wirtualnej, marzyć o futurystycznym jutrze. Aporia czasu w muzeum to tylko jedna z wielu na jakie w nim natrafiamy, współcześni myśliciele, badacze próbują zracjonalizować jego paradoksalną naturę min. w teorii symulacji, muzealizacji oraz heterotopii. Próbują odpowiedzieć na pytanie czy muzeum łagodzi skutki modernizacji i emancypacji ? Czy poprzez eksponowanie dzieł sztuki dawnej i najnowszej pomaga człowiekowi zrozumieć teraźniejszość?

 

Maria Popczyk – estetyk, historyk filozofii, pracuje w Instytucie Nauk o Kulturze UŚl. Redaktor książki: Przestrzeń sztuki: obrazy-słowa-komentarze.

Promocja i wykład zorganizowane przy współpracy z wydawnictwem Universitas