Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia

Wystawa „Bogota. Miasto na krawędzi” jest próbą artystycznego opisu stolicy Kolumbii, spojrzenia na miasto oczami artystów, których prace koncentrują się na byciu w centrum -doświadczeniu życia i pracy w mieście. Bogota w ostatnich latach stała się jedną z mega metropolii Ameryki Łacińskiej z jednej strony charakteryzującą się szybkim tempem rozwoju, multikulturowością, z drugiej problemami społecznymi i brakiem bezpieczeństwa. Historia kraju, społeczeństwa i wielu kolumbijskich rodzin to historia przemocy, karteli narkotykowych, politycznej korupcji. Pomimo problemów, miasto określane jest mianem „raju intelektualnego ducha” charakteryzującego się wolnością słowa i wielogłosowością. Jak ta sytuacja wpływa na artystów?

Prace prezentowane w ramach wystawy analizują zagadnienia miejskiego życia Bogoty – kanały komunikacji, rytmy codzienności, nieprzewidywalność rzeczywistości. Artyści pytają o sposoby radzenia sobie z niedoskonałościami systemu, w którym miejski rozwój jest fikcją, a struktury władzy charakteryzują się daleko idącą nieprzewidywalnością. Opisując miasto artyści rozwinęli krytyczny język, charakteryzujący się słodko-gorzkim śmiechem. Uśmiech przez łzy odsłania problemy – nieporządek, konsumeryzm, biedę, przemoc, korupcję. Czarny humor prac wydaje się być jednak strategią przetrwania. Inną możliwością jest ucieczka w wyobraźnię, stworzenie równoległej rzeczywistość ponad brudnymi uliczkami Bogoty.

Prezentowana na wystawie instalacja kintetyczna “Fifty Thousand/ Pięćdziesiąt tysięcy” autorstwa Adriany Salazar składa się z piędziesięciu banknotów o nominale tysiąca Kolumbijskich pesos. Każdy z banknotów przyczepiony jest do podłóżnej sprężynki, podłączonej do prostego silniczka elektrycznego. Caly mechanizm uaktywnia się za pomocą czujnika ruchu, gdy tylko widz zbliży sie do pracy. Ciszę przerywa nagły zryw szeleszczących banknotów. Pieniądze trzepoczą szybkim rytmicznym ruchem niczym stado ptaków zrywające sie do lotu. Artystkę interesują zagadnienia oscylujące wokół przedstawiania zachowań i gestów typowych dla ludzi i żywych organizmów a wykonywanych bez ich udziału. W tym celu, Salazar obserwuje nasze codzienne czynności - te wykonywane automatycznie, umykające naszym myślom - bezcelowe, a powtarzalne. Jej prace są pewnego rodzaju próbą zwrócenia uwagi na absurdy naszego codziennego życia.

Adriana Salazar, Pięćdziesiąt tysięcy, instalacja kinetyczna, 1000 banknotów pesos, sprężyny, czujniki, elektryczny silnik, 2010

Instalacja multimedialna „Estados de simulación”/ „Stan Symulacji” autorstwa Alberto Lezaca de Paz zostanie zrekonstruowana in-situ podczas pobytu rezydencyjnego artysty w Gdańsku. Praca składa się ze sklejki, kubika, oraz z wideo projekcji. Artysta przy pomocy prostych materiałów budowlanych oraz obrazu wygenerowanego komputerowo wykreuje w Łaźni niezwykłe pełne magii otoczenie. Na styku ścian pojawią się cienie i geometryczne pełne kolorów obrazy, a kubik ze stertą drewnianych desek przekształci się w rozświetloną, oniryczną bryłę architektoniczną. W swoich realizacjach Lezaca często odnosi się do zagadnienia modernizacji infrastruktury miejskiej Bogoty. Miasto poddawane jest nieustannej renowacji, jednakże wszechwładna korupcja w organach państwowych skutecznie opóźnia ukończenie projektów urbanistycznych.

W konsekwencji, krajobraz miejski jest wypadkową różnych stylów, dając absurdalny efekt końcowy.

Alberto Lezaca de Paz, Stan symulacji, instalacja kontekstualna, płyty MDM, drewno, pleksi, wideo projekcja , 2011

Specjalnie dla Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, Jaime Ávila przygotował serię rysunków zatytułowanych “Paisajes de Polvo”/ „Pejzaże z pyłu”. Ukazują one krajobraz nocny z lotu ptaka. Linie - subtelnie zaznaczone tuszem i zaakcentowane punktami świetlnymi, wiją się wśród wysokich pasm górskich. Artysta tylko pozornie zaprasza nas do podziwiania nocnej panoramy urokliwych And. Romantyczny nokturn to w rzeczywistości widok na nielegalnie budowane przez przemytników narkotyków, autostrady w rejonach zapalnych, niebezpiecznych i kompletnie odizolowanych od reszty świata.

Jaime Ávila, Pejzaż z pyłu, rysunek tuszem na pleksi, 2013

Andrés R. Londoño podczas swojego pobytu rezydencyjnego w Gańsku stworzy mural ścienny zatytułowany „Mould”/ „Pleśń”. Niniejsza praca prezentowana była m.in w Bogocie. Wówczas Londoño sportretował najbardziej wpływowych przedstawicieli lokalnego „art world-u”. Nie był to jednak hołd złożony kolumbijskim kuratorom, kolekcjonerom i wszelkim celebrytom. Sportretowani wyłaniali się z pożółkego nieco brunatnego podkładu naściennego, przypominającego pleśń. Namalowani zostali wysoko przy suficie, w rogach i przy podłodze. Całość pozostawiało efekt zawilgoconej i zagrzybionej piwnicy.

Dopełnieniem muralu będzie interaktywny projekt zatytułowany “Kunstomerservice”. Londoño podczas swojego pobytu w Gdańsku zaprosi uczestników do dialogu na temat konsumpcyjnego podejscia do sztuki. Projekt Londoño przybliży nam mechanizmy działania sceny artystycznej Bogoty.

Andres Londoño, Pleśń, mural, akryl na ścianie, 2013

BIOGRAMY:

Adriana Salazar (ur.1980) - artystka interdyscyplinarna, zajmuje się instalacją, rzeźbą i malarstwem. W swojej twórczości koncentruje się na poznawaniu granic między naturą a tym co sztuczne. Na podstawie swoich obserwacji tworzy kinetyczne obiekty artystyczne, które wykonują różne niepraktyczne, często absurdalne czynności: maszyna, która pali papierosy, maszyna-obiekt próbujący nawlec igłę, maszyna która płacze. Jej prace są proste w budowie i ręcznie wykonane, a zawarty w nich ruch wydaje się niezdarny.

Adriana Salazar ukończyła sztuki piękne na Uniwersytecie Jorge Tadeo Lozano w Bogocie oraz filozofię na Universytecie Javeriana w Bogocie. Jej prace pokazywane były na międzynarodowych wystawach, festiwalach oraz biennale sztuki w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej. Stypendystka Akiyoshidai Art Village w Japonii oraz Nordik Artists’ Center w Norwegii. Mieszka i pracuje w Bogocie.

Alberto Lezaca de Paz jest twórcą instalacji kontekstualnych, w których wykorzystuje materiały budowlane i wideo projekcje, czerpiąc z estetyki projektowania użytkowego. W swoich ostatnich realizacjach skupia się na utopijnych wizjach architektury modernistycznej lat 30-tych XX wieku i ich związkach z obecnym stanem krajobrazu miejskiego.

Alberto Lezaca de Paz w ciągu ostatnich kilku lat uczestniczył w wystawach zbiorowych między innymi Enfrentamiento, Laboratorio de arte Espacio-G, Valparaiso w Chile (2011), Muestra de Vídeo Enfrentamiento, Atelie 397, São Paulo, Brazylia (2011), Gran Enciclopedia Acémila, Galeria Facultad de Artes asab, Bogota, Kolumbia (2011). Ostatnio brał udział w programie rezydencji w galerii Gaswork w Londynie (2012). Mieszka i pracuje w Bogocie

Jaime Ávila (ur. 1967) w swojej twórczości łączy malarstwo, fotografię i rysunek. Dla artysty, sztuka jest pretekstem do zwrócenia uwagi na aspekty społeczne i ekonomiczne dotyczące krajów Ameryki Łacińskiej. Przykładowo, w swoim projekcie ''4th World -- Five Cubic Meters" poprzez zdjęcia lotnicze ukazał niszczącą siłę ubóstwa wraz z bezładną zabudową miejską siedmiu miast Ameryki Łacińskiej.

Jaime Ávila Ferrera reprezentował Kolumbię na międzynarodowych festiwalach oraz wystawach m.in. w Brazylii, Anglii, Stanach Zjednoczonych m.in. w The Boston Arts Academy, Ávila jest jednym z najbardziej wpływowych artystów swojego pokolenia. Mieszka i pracuje w Bogocie.

Andrés R. Londoño artysta malarz, rysownik w swoich pracach łączy różne style artystyczne, tworząc malarskie instalacje kontekstualne. Eksperymentuje z różnymi technikami i materiałami. W swoich realizacjach odnosi się krytycznie do środowiska artystycznego zarówno w Kolumbii jak i w Europie.

Andrés R. Londoño ukończył studia pierwszego stopnia na Uniwersytecie Jorge Tadeo Lozano w Bogocie. Obecnie kończy studia magisterskie na kierunku sztuka w przestrzeni miejskiej na uniwersytecie Bauhaus w Weimarze. Ma na swoim koncie liczne wystawy m.in. w Alliance Française, Colombo American Centre oraz Pereira Art Museu. Londoño mieszka i pracuje w Weimarze i Berlinie.

23-24 listopada Wizje Kolumbii. Przegląd filmów dokumentalnych

Kurator: Madeleine Navarro Mena

Kinoport, ul. Strajku Dokerów 5, Gdańsk-Nowy Port

Artyści prezentujący swoje prace w ramach wystawy opisując miasto rozwinęli subtelny język w mówieniu o społecznych aspektach bycia mieszkańcem Bogoty. Przegląd filmów dokumentalnych „Wizje Kolumbii” doda inny aspekt do miejskich narracji, każdy z utworów prezentowanych w jego ramach mówić będzie o problemach społecznej rzeczywistości Kolumbii- mafiach narkotykowych, przemocy, paramilitarnych organizacjach, będzie ukazywać historię kraju oczami artystki Beatrice González. Filmy stworzą ciekawy kontrapunkt dla prac młodych artystów prezentowanych w ramach wystawy, przybliżając polskiemu odbiorcy rzeczywistość Kolumbii, pomogą zrozumieć strategię młodego pokolenia artystów.

Złożona sytuacja społeczno-polityczna Kolumbii w ostatnim sześćdziesięcioleciu znajdowała stałe odzwierciedlenie w kinematografii tego kraju, zwłaszcza w filmach dokumentalnych. Ten krótki pokaz nie może i nie próbuje objąć wszystkich aspektów tak skomplikowanej rzeczywistości. Filmy zostały dobrane ze względu na wyjątkowe podejście ich reżyserów do powtarzających się skojarzeń z Kolumbią obecnych w powszechnej świadomości – przemocy, konfliktów zbrojnych i jej skutków oraz handlu narkotykami. Ale przede wszystkim dokumenty te ukazują nam niemal czarodziejską zdolność kolumbijskiego narodu do przetrwania i odradzania się - motyw tak często obecny w dziełach najsłynniejszego kolumbijskiego pisarza, Gabriela Garcíi Márqueza

Program pokazu:

23. 11. 2013,

• godz. 17.00

Beatriz González. Dlaczego płaczesz? Ja już się śmiałam. Monolog na trzy głosy (Beatriz González ¿Por qué lloras si ya reí? Monólogo a tres voces)

Reżyser: Diego García Moreno

Kraj produkcji: Kolumbia

Rok produkcji: 2010

Czas trwania filmu: 80 min.

Trailer filmu

Prezentacja filmu poprzedzona będzie prelekcją i spotkaniem z artystami biorącymi udział w wystawie „Bogota. Miasto na krawędzi” oraz z kuratorami pokazu.

Dzieła malarki Beatriz González podążają krok w krok za historią Kolumbii, śledząc ją przez pół wieku. Z początku pełne humoru i ironii, z czasem nabierają dramatycznego tonu, typowego dla współczesnej Kolumbii. W tym dokumencie w formie monologu splatają się trzy wątki: życie wielkiej myślicielki, jej dowcipny i krytyczny dorobek artystyczny oraz ponura przyszłość narodu, który dorastał, przyzwyczajając się do przemocy i śmierci.

Diego García Moreno urodził się w Medellin w Kolumbii. Jest reżyserem i producentem filmów fabularnych i dokumentalnych. Studiował w L'École nationale supérieure Louis-Lumièrein w Paryżu. Po powrocie do Kolumbii w 1984 roku wyreżyserował filmy dokumentalne: „La balada del mar no visto” (1984), „Manrique mi viejo barrio” (1985) i „El Oro de María del Pardo” (1986). Pod koniec 1989 roku wrócił do Francji, by zająć się produkcją i reżyserią filmów dokumentalnych. W latach 1992-95 wyreżyserował trylogię dokumentalną „Colombia elemental: El trompo, La arepa y La corbata”. Później wrócił na stałe do ojczystego kraju, gdzie był producentem filmów: „Colombia Horizontal: la cama, la hamaca, la estera, la acera y el ataúd” (1998), „La canoa de la vida (2000), „Colombia con-sentido(2000), „Las castañuelas de Notre Dame” (2001), „El corazón” (2006), „Y como para qué arte de qué”(2008), „¡Danza, Colombia!” (2008). Obecnie García Moreno jest dyrektorem wytwórni Lamaraca Producciones, która w 2010 roku wyprodukowała jego dokument „Beatriz González. Dlaczego płaczesz? Ja już się śmiałam. Monolog na trzy głosy”. Jest też współzałożycielem Stowarzyszenia Producentów Filmów Dokumentalnych ALADOS.

Plakat filmu Beatriz González. Dlaczego płaczesz? Ja już się śmiałam. Monolog na trzy głosy, dzięki uprzejmości artysty.

• Godz. 20.15

Klątwa, cud i osioł (La maldición, el milagro y el burro)

Reżyserzy: María Fernanda Céspedes, Ayoze O'shanahan

Kraj produkcji: Kolumbia

Rok produkcji: 2012

Czas trwania filmu: 52 min.

Trailer

Film opowiada historię małej społeczności żyjącej w Północnym Santanderze w Kolumbii. Poznając mieszkańców miasteczka oraz ważne postaci jego życia politycznego i religijnego, zagłębiamy się w przeszłość, teraźniejszość i przyszłość ludzi, którzy patrzyli na to, jak zgodnie z rytmem natury, jeden po drugim walą się ich domy. Gwałtowne zimowe ulewy, niewłaściwe wykorzystanie zasobów naturalnych oraz złe planowanie przestrzenne doprowadziły do wyjątkowego zjawiska geologicznego - miasteczko zniknęło z powierzchni ziemi, a w 150. rocznicę jego założenia na jego miejscu rósł już tylko gąszcz chwastów.

María Fernanda Céspedes Ruíz urodziła się w Kolumbii. Jest producentką filmową i telewizyjną. Studiowała reklamę na wydziale Uniwersytetu Jorge Tadeo Lozano, produkcję audiowizualną w Escuela de San Antonio de los Baños na Kubie oraz kreatywną produkcję dokumentalną na Universidad del Valle w Kolumbii. Jest współzałożycielką kolumbijskiej wytwórni filmowej i telewizyjnej Cielito Lindo Cine. „Klątwa, cud i osioł” to jej pierwszy film dokumentalny.

Ayoze O’Shanahan Correas: ukończył dziennikarstwo na Uniwersytecie Walijskim oraz studia w zakresie konfliktów zbrojnych i mediów informacyjnych na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. W 2002 roku studiował produkcję filmową i scenariopisarstwo w Escuela de San Antonio de los Baños na Kubie. W 2006 roku założył wytwórnię Siroco Factory, która miała produkować niezależne filmy fabularne i dokumentalne. Wyprodukował i wyreżyserował cztery filmy dokumentalne: „The Adventure of Tobacco” (2005), „Deathhas no friends” (2006), „Case 11.227 Colombia” (2009), „Klątwa, cud i osioł” (2012).

Plakat filmu Klątwa, cud i osioł, dzięki uprzejmości artysty.

24.11.2013

• Godz. 17.00

La Sierra (La Sierra)

Reżyser: Scott Dalton, Margarita Martínez

Kraj produkcji: Kolumbia

Rok produkcji: 2005

Czas trwania filmu: 84 min.

Trailer

Przejmujący obraz trzech młodych żyć, które naznaczyła przemoc - uhonorowany wieloma nagrodami film dokumentalny „La Sierra” przedstawia rok z życia małej kolumbijskiej społeczności, rządzonej przez paramilitarną grupę. To intymna, refleksyjna opowieść, ukazująca nie tylko przerażające akty przemocy i ich skutki, ale też czułość i wiarę, dzięki którym ukazana społeczność może przetrwać.

Scott Dalton jest fotografem i filmowcem, zdobywcą nagrody. Mieszka w Houston w Teksasie. Przez wiele lat pracował w różnych krajach Ameryki Łacińskiej, między innymi jako korespondent w Kolumbii, gdzie przez 10 lat fotografował konflikty społeczne i wojny narkotykowe. Jego zdjęcia publikowały m. in. The New York Times, Harper´s, Time, Newsweek, NationalGeographic, Der Spiegel i Washington Post Magazine. Jego film dokumentalny „La Sierra” (którego współreżyserem jest Margarita Martínez), zdobył wiele nagród i był wyświetlany przez m. in. na kanałach: PBS, BBC i HBO Latino.

Margarita Martínez jest kolumbijską dziennikarką i filmowcem. Swoją karierę zawodową rozpoczęła w stacji NBC News w Nowym Jorku. Potem przez 7 lat relacjonowała kolumbijski konflikt dla agencji Associated Press w Bogocie. Jej pierwszy film „La Sierra” (wyreżyserowany wraz ze Scottem Daltonem), miał największą oglądalność wśród filmów dokumentalnych w całej historii kolumbijskiej telewizji oraz otrzymał wiele nagród na międzynarodowych konkursach. Martínez nakręciła dwa filmy długometrażowe: „Robartierra” i „La ola verde”, znany też pod angielskim tytułem „Antanas’ Way” oraz filmy krótkometrażowe: „La batalla del silencio” dla Interamerican Press Asociation, „Justicia en la tierra de los muertos”, wyświetlony w 2010 roku przez telewizję BBC, oraz „Marimbas i cantadoras” o Festiwalu Muzyki z Wybrzeża Pacyfiku im. Petronia Álvareza. Obecnie kończy pracę nad filmem o edukacji i nierównościach społecznych w Kolumbii dla telewizji Caracol. Martínez ukończyła prawo na Uniwersytecie Andyjskim w Bogocie oraz dziennikarstwo i stosunki międzynarodowe na uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. W 2009 roku była stypendystką The Nieman Foundation na Harvardzie.

Plakat filmu La Sierra, dzięki uprzejmości artysty.

• Godz. 18.45

Białe srebro. Kiedy kokaina to coś więcej niż narkotyk (La plata blanca. Cuando la coca es algo más que una droga)

Reżyser: José Luis Sánchez Hachero

Kraj produkcji: Hiszpania, Kolumbia

Rok produkcji: 2009

Czas trwania filmu: 52 min.

Trailer

Po projekcji zapraszamy na spotkanie z reżyserem filmu, José Luis Sánchez Hachero

W kolumbijskiej dżungli życie farmerów kręci się wokół koki. Pasta kokainowa pełni tam rolę waluty. Sklepikarzowi płaci się w gramach za kukurydzę lub piwo, ksiądz waży w gramach zbawienie dusz, a prostytutka przyjmuje zapłatę w miałkim proszku. Policja antynarkotykowa spryskuje region herbicydami, ale plantacje koki wciąż rosną, podczas gdy legalne uprawy obumierają. Z powodu oprysków tysiące farmerów rozeszło się w różnych kierunkach, a w głębi dżungli powstają nowe plantacje koki. Film przedstawia system ekonomiczny, którego walutą jest gram kokainy, a jego narratorami są bohaterzy tego świata.

José Luis Sánchez Hachero urodził się w 1970 roku w Huelvie w Hiszpanii. Mieszka w Kadyksie, gdzie pracuje jako reporter w SpainTV, a także jako filmowiec i fotoreporter. W latach 1997-2003 był współpracownikiem i korespondentem hiszpańskich dzienników „Tiempo”, „Ya” i „Interviu”. Od 1998 roku pracuje jako reporter telewizyjny w Kadyksie i rejonie Cieśniny Gibraltarskiej. Specjalizuje się w konfliktach zbrojnych – relacjonował konflikty we Wschodnim Timorze, Kaszmirze, Kosowie, Chorwacji, Libanie, Kolumbii, oraz konflikty społeczne na Haiti, w Senegalu, Nagornym-Karabachu, Birmie. W latach 2005-2010 pracował jako reżyser filmów dokumentalnych w hiszpańsko-kolumbijskiej wytwórni Yagé Producciones.

Kadr z filmu Białe srebro. Kiedy kokaina to coś więcej niż narkotyk, dzięki uprzejmości artysty

Wszystkie filmy są po hiszpańsku z napisami w j.polskim

BIP

Zaloguj/Zarejestruj

Instytucja kultury Miasta Gdańska