ŁAŹNIA 1 2008 - MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL FOTOGRAFII TRANSFOTOGRAFIA
29.08-28.09.2008
Międzynarodowy Festiwal Fotografii ‘Transfotografia’ w swojej tegorocznej odsłonie prezentuje w CSW Łaźnia trzy wystawy nawiązujące bezpośrednio do związków fotografii i sztuki filmowej. Trzy różnorodne projekty: Cédric Delsaux, Witryna rzeczy. Gwiezdne Wojny I i II; Bettina Grossenbacher, Les visiteurs du soir oraz Veronique Zussau, Alicja są wyrazem fascynacji współczesnych artystów kinem jako wykreowaną rzeczywistością wpływającą na postrzeganie świata i jego wartości. Kinematografię można nazwać 'wnuczką' fotografii, której początki to dagerotypy Louisa Jacques Daguerre z 1830 roku. Jej rozwój jako sztuki dokumentującej, użytkowej towarzyszył eksperymentom i próbom poszerzenia jej pola. Kiedy w 1896 roku bracia Lumière zaprezentowali kinematograf stało się oczywiste, że czas udało się niejako zarchiwizować, a magia nowej techniki otworzyła zupełnie inne obszary twórczości, m.in. możliwości manipulacji obrazem ruchomym.
Międzynarodowy Festiwal Fotografii ‘Transfotografia’ w swojej tegorocznej odsłonie prezentuje w CSW Łaźnia trzy wystawy nawiązujące bezpośrednio do związków fotografii i sztuki filmowej. Trzy różnorodne projekty: Cédric Delsaux, Witryna rzeczy. Gwiezdne Wojny I i II; Bettina Grossenbacher, Les visiteurs du soir oraz Veronique Zussau, Alicja są wyrazem fascynacji współczesnych artystów kinem jako wykreowaną rzeczywistością wpływającą na postrzeganie świata i jego wartości. Kinematografię można nazwać 'wnuczką' fotografii, której początki to dagerotypy Louisa Jacques Daguerre z 1830 roku. Jej rozwój jako sztuki dokumentującej, użytkowej towarzyszył eksperymentom i próbom poszerzenia jej pola. Kiedy w 1896 roku bracia Lumière zaprezentowali kinematograf stało się oczywiste, że czas udało się niejako zarchiwizować, a magia nowej techniki otworzyła zupełnie inne obszary twórczości, m.in. możliwości manipulacji obrazem ruchomym.
Cédric Delsaux, Witryna rzeczy. Gwiezdne Wojny I i II.
Nowina spadła jak grom z jasnego nieba: Imperium kontratakuje w Europie. Liczne Siły Ciemnej Strony Mocy, pojawiające się znienacka, nie mają litości. Otoczone zostały dworce, biurowce, fabryki, zdewastowane już wcześniej domy. Co uczynią Rebelianci? Jakie są ich szanse na przeżycie? Po przejściu przez przedmieścia Paryża i Lille znów ich spotykamy, w urojonej rzeczywistości, niczym w sennym koszmarze... tym razem w Polsce.
Dla pokoleń widzów trylogia George’a Lucasa Gwiezdne wojny stała się miarą wszystkich produkcji z gatunku science fiction. Wyobrażenia kosmosu i jego mieszkańców na trwałe wpisały się we współczesną ikonografię popkultury. Ileż to razy marzyliśmy, by spotkać na swojej ulicy Luke’a Skywalkera, który rozwiąże wszystkie nasze problemy? Francuski fotograf Cédric Delsaux także uległ magii niezapomnianego, filmowego obrazu świata miedzygalaktycznej rozgrywki miedzy dobrem i złem. Posługując się wybranymi postaciami, pozytywnymi i mrocznymi rycerzami Jedi, droidami jak R2-D2 czy 3PO, huttami i klonami, stworzył cykl portretów dawnych bohaterów we współczesności. Jego postaci zaludniły puste, miejskie przestrzenie, nieoczekiwane plenery, postindustrialne „ciemne miejsca”, co urealniło fikcyjną tożsamość tych postaci. Odwołując się do archetypicznego starcia sił, artysta pozwolił widzom na opowiedzenie się po którejś ze stron. Miejska codzienność Paryża i Lille stała się tłem kosmicznej opowieści. Wnikliwi rozpoznają także trójmiejskie plenery, w których zagościli Sithowie i Rebelianci. Bowiem Gwiezdne Wojny Cédrica Delsaux to swoisty wizualny oksymoron. Zestawienie, pozwalające odkryć nieznaną przestrzeń na pograniczu prawdy i fałszu, piękna i brzydoty, rzeczy istotnych i bez znaczenia, w estetyce "pomiędzy". Tak przedstawione miejsca nabrały nowego wymiaru, którego zazwyczaj im się odmawia. Sprawiają wrażenie, jakby mogły bez problemu rywalizować z najlepszymi dekoracjami hollywoodzkich produkcji. Cykl 'Witryna rzeczy” prezentowany jest w Polsce po raz pierwszy.
Bettina Grossenbacher, Les visiteurs du soir
Instalacja złożona z lightboxów z widokami wnętrz sal kinowych autorstwa szwajcarskiej artystki Bettiny Grossenbacher to przywołanie czarującej atmosfery pięknych i tajemniczych jednosalowych wnętrz kinowych.
W latach 2004 i 2005 artystka zrealizowała fotograficzny cykl dokumentujący wnętrza 68 kin w Paryżu. Wykonywała zdjęcia pustych ekranów, tuż przed rozpoczęciem projekcji. Na niektórych fotografiach widoczne są postacie widzów, jednak większość kin jest pusta. Sekwencje obrazów antycypują następującą projekcję: jednak nie widzimy kadrów filmów ani nazwiska reżysera, nazwy kina ani adresu, daty i godziny rozpoczęcia seansu. Obrazom towarzyszą teksty Hansmartin’a Siegrist’a, mówiące o świetle i cieniu, czasie i przestrzeni tworzących teorię obrazu filmowego. Bettina Grossenbacher zaprasza w swojej instalacji widzów do miejsca gdzie pogłębia się wyobraźnia i gdzie każdy przeżywa swoją własną historię. Przywołując specyficzną atmosferę małych i dużych świątyń projekcyjnych, pustych holów, neonów ze znakiem drogi ewakuacyjnej i wygodnych foteli – deklaruje tym samym uwielbienie dla kina. Paryż – miasto niegdyś z największą ilością sal kinowych - do dziś jest stolicą refleksji filmowej - jak mówi autorka.
Bettina Grossenbacher- aktorka, artystka wizualna mieszka i pracuje głównie w Bazylei. Zajmuje się fotografią, wideo, instalacją audiowizualną i performance. Wystawia od 1995 roku, brała udział m.in. w Międzynarodowym Festiwalu Mediów Viper w Bazylei, Międzynarodowej Konfenecji Muzyki Komputerowej w Gothenburgu, wystawach i festiwalach w Szwajcarii, Francji, Argentynie, Norwegii, Chile, Bośni i Hercegowinie itd. W Polsce jest to jej pierwsza wystawa.
Veronique Zussau, Alice
Instalacja Veronique Zussau Alice jest opowieścią o dokonywaniu wyborów i poszukiwaniu swojego miejsca w życiu. Bohaterka tej baśni, czy raczej snu Alicja, po drodze, jak w powieści Lewisa Carrolla, przeżywa większe i mniejsze dramaty, przygody w coraz bardziej zglobalizowanym świecie. Świecie, gdzie zasady są dopasowane do sytuacji, nie istnieją wartości stałe. Alicja, której wizerunek zaczerpnięty został z animacji Disneya jest widzialna na 500 arkuszach transparentnej folii. Towarzyszący obiektowi film video to fragment z onirycznego dramatu filmowego Alain Resnais’a pt. Zeszłego roku w Marienbadzie, w którym nieznajomy mężczyzna przekonuje kobietę o łączącym ich niegdyś romansie. Ponieważ bohaterka nie pamięta tego faktu, wszystko wydaje się surrealistycznym snem. Podobnie jak abstrakcyjny obiekt rzeźbiarski i księżyc który w rzeczywistości jest Ziemią widzianą przez satelitę.
Veronique Zussau (ur.w Paryżu w 1962 roku), artystka wizualna, absolwentka Ecole Supérieure d’Arts Visuels w Genewie. Mieszka i pracuje w Bern. Jest autorką instalacji, fotografii i obiektów.
www.zussau.ch
organizator festiwalu:
Fundacja Transfotografia, ul. Kościuszki 35/1a, Sopot, www.transfotografia.com
pod honorowym patronatem:
Prezydenta Miasta Gdańska, Prezydenta Miasta Sopotu, Prezydenta Miasta Gdyni
oraz Pana Ambasadora Szwajcarii Bénédicta de Cerjat
Partnerzy:
Miasto Gdańsk
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
Wystawa zorganizowana dzieki wsparciu Szwajcarskiej Fundacji dla Kultury PRO HELVETIA
Sponsor: Saur Neptun Gdańsk S. A.
kurator: Olivier Spillebout
Koordynacja: Małgorzata Zwolicka, Laure Cluzel
Wernisaż Transfotografii w Łaźni - video telewizja EiA
BIP