13 KWIETNIA – 2 czerwca 2013 / Wernisaż: 12.04, godz. 18.00, ul.Jaskółcza 1, Gdańsk - Dolne Miasto 

 

Kuratorki: Dermis P. Leon, Agnieszka Kulazińska 

 

Artyści: Jairo Alonso, Alexandre Arrechea, Tomasz Bajer, Carlos Boix, Brumaria, Los Carpinteros, Jeannete Chavez, Democracia, Leandro Feal, Nicolas Grospierre, Diango Hernández, Agnieszka Kalinowska, Hamlet Lavastida, Glenda León, Glexis Novoa, Fernando Sánchez Castillo, Daniel Silvo, Piotr Wyrzykowski,Jeanette Chávez.

 

 

12.04, godz. 18.00 – spotkanie z artystami, prezentacja projektu Brumaria  

 

21-25. 05 – finissage pokaz filmów „O Kubie politycznie”, Kuratorka: Madeleine Navarro Mena.

 

Wystawa „Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz” jest rodzajem wizualnego eseju zbudowanego wokół linijki z tekstu piosenki kubańskiej grupy „Porno para Ricardo”. Eseju zbudowanego z prac artystów polskich, hiszpańskich i kubańskich. Chcąc tego czy nie, zanurzeni jesteśmy w polityce. To ona kształtuje naszą codzienność. Fakt ten jest szczególnie odczuwalny współcześnie, w dobie kryzysu. Jaką rolę zajmuje sztuka w procesie społecznej transformacji? Czy współcześnie artyści są towarem pierwszej potrzeby?

 

Luis Camnitzer, w książce „New Art of Cuba” zwrócił uwagę na przesunięcie zainteresowań młodych, kubańskich artystów. Publikacja opisuje zmiany jakie zaszły w sztuce kubańskiej, od pierwszego pokolenia artystów ukształtowanego przez rewolucję 1959 roku po współczesne odejście od tematów socjalistycznych. Camnitzer pisze „Tymczasem, dla wielu młodych artystów rozpoczynających karierę, spuścizna lat 80-tych jest utopijna w najbardziej pejoratywnym znaczeniu tego słowa. Ze względu na brak realizmu, postrzegana jest jako bezużyteczny spadek. Młode oczy kierują się ku globalnym rynkowi bardziej niż ku rewolucyjnej przeszłości.”

 

„Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz” jest głosem analizującym mechanizm destrukcji utopijnego sytemu - z jednej strony jego idealizację, z drugiej załamanie wiary w moc stymulacji społecznego postępu. Historyczna wiedza o socjalistycznej przeszłości jest wymazywana przez idealizującą percepcję. W rezultacie historyczny kontekst znika, zastąpiony zostaje na nowo zrekonstruowaną wizją „socjalizmu”. Z drugiej strony żywa jest ciągle pamięć oskarżeń o korupcję i niewydolność państwowych organów. Jaki system można stworzyć w zamian? Jakie wnioski wyciągniemy z błędów kubańskiego socjalizmu i doświadczeń polityczno-ekonomicznych przemian? Jakie są możliwości buntu?

 

Wystawie towarzyszyć będzie przegląd filmów i dokumentów o Kubie. Prezentowane prace skupiają się na aspektach kubańskiej rzeczywistości, szerzej w Polsce nieznanych. Pięciodniowy pokaz pozwoli na lepsze zrozumienie 53 lat z historii wyspy. Filmy ukażą inne oblicze Kuby, dalekie od stereotypowego obrazu Buena Vista Social Club.

 

2 kwietnia prace nad swoim rysunkiem site specific rozpocznie Glexis Novoa. Artysta tworzy rysunki, performance, malarstwo. Rysunki site-specifuc wykonane grafitem są jego znakiem rozpoznawczym, prace balansują na granicy sztuki efemerycznej i architektury, analizują architekturę władzy i polityki. Artysta mieszka w Hawanie i Miami, pracuje gdziekolwiek.

 

Wystawa „Polityko: nie lubię cię, ale to ty mnie kochasz” jest pierwszą z serii prezentacji w ramach projektu „Cities on the edge”. W 2013 w ramach cyklu zaprezentowana zostanie sztuka z Iranu i Kolumbii. Projekt ma na celu analizę sztuk obszarów na krawędzi – poza granicami naszych zainteresowań, kojarzonymi bardziej z konfliktami niż sztuką.

 

Nicolas Grospierre, Bank, obiekt fotograficzny, fot. Dzięki uprzejmości BWA Warszawa