ŁAŹNIA 1 2006 - IGNAZ SCHICK
07.07.2006
Czy współcześni muzycy eksperymentujący mogą być sceptycznie nastawieni do technologii cyfrowej i komputerów?
Ignaz Schick's DeCollage 3 w skadzie: Ignaz Schick - saksofon altowy, Georg Janker - bass, Sunk Pöschl – perkusja jest właśnie jednym z projektów reprezentujących wąski nurt wspólczesnej akustycznej muzyki improwizowanej.
De collage3 to niejako pozostalość, czy też to, co się wyloniło z The New Improvisers Ensemble. Projekt ten ewoluował od wolnej improwizacji w stronę bardziej ustrukturyzowanych, abstrakcyjnych kompozycji. Radykalne poszukiwania muzyczne mające na celu rozszerzenie spektrum dźwięków wydobywanych z instrumentów, indywidualizm oraz rzetelny warsztat artystyczny (też akademicki) muzyków przemieniają ich koncerty w pełne dynamiki, zaskakujące wydarzenia. Czerpią oni ze swoich free jazzowych doświadczeń. Zauważalna jest otwartość na przypadek, przy jednoczesnej niezachwianej konsekwencji w prowadzeniu dźwięku oraz dialogu podjętym z pozostalymi twórcami.
Ignaz Schick przedstawił się już publiczności Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia na koncertach Trio Perlonex oraz w duecie z Jackiem Staniszewskim. Koncerty te charakteryzowało skupienie i precyzja w kreowaniu dźwięków, co w przypadku Trio Perlonex zaowocowało niezwykłą koncentracją i wymianą energii pomiędzy artystami. Z kolei występ ze Staniszewskim przybral formę eksplozji. Schick wykorzystał jako źródło dźwieku preparowany garmofon, kable, urządzenia piezoelektryczne, szumy i noise'y z konsolety, przesterowane filtry basowe. Ekstremalnie wysokie częstotliwości poddawał rozmaitym manipulacjom. Na tak zwane przez niego „powierzchnie obrotowe” (preparowane gramofony) rzucał małe papierki, metalowe krążki, nakładał na nie plastikowe tabliczki, poruszał ramieniem z igłą, obstukiwał obudowę i.t.d.
DeCollage3 jest wyrazem wzrastajacego przez lata sceptycyzmu muzyka związanego z saksofonem altowym wobec technologii cyfrowej i komputerów.
Ignaz Schick (saksofon altowy) - urodzony w 1972 roku należy do ścisłej czołówki niemieckiej improwizującej elektroakustyki o akademickich korzeniach. Studiując grę na saksofonie, zaczął eksperymentować z różnymi metodami samplingu, poruszając się po obszarach free jazzu i muzyki improwizowanej. Główne poszukiwania Schicka oscylują wokół eksperymentalnej elektroakustyki czy soundartu. Reprezentuje on nurt zwany gramofonizmem, czyli granie na adapterach, rzadko jednak przy pomocy płyt. Jest członkiem m.in.: N.I.E., Perlonex, Blind Snakes, Petit pale, Phosphor, Ignaz Schick's DeCollage 3 . Już w collegu koncertował z Robertem Rutmanem i jego Steel Cello Ensemble, ponadto pracował z To Rococo Rot, Borutem Krzisnikiem (Borghesia, Laibach), Berndem Jestramem (Tarwater), Andreą Neumann, Philem Durrantem, z Chrisem Abrahamsem, Jackiem Staniszewskim, Dawidem Szczesnym ... W 1994 zostala mu przyznana nagroda Foerderstipendium Musik by the City of Munich. Od 1988 roku stoi na czele Editions Zangi i wytwórni Zarek. Georg Janker (double bass) - urodzony w 1969 roku, jest uznawany za jednego z najbardziej obiecujących basistów młodej generacji na scenie muzyki improwizowanej. Rozwijał swój warsztat w spotkaniach z Barre Phillips, Wayne Darling, Red Mitchell, Sigi Busch and David, występując na scenie jazzowej i freemusic. Złączył sie m.in. z takimi grupami jak trio Scapelands, New Improvisers Ensemble, Ignaz Schick's DeCollage 3. Komiczny projekt pomysłu Steffen Haas’a z udziałem Georg’a Janker’a został zaprezentowany szerszej publiczności w BR oraz ZDF stacji telewizyjnej. Wspólpracuje często z tancerzami, teatrami, poetami , tworzy podkład do niemych filmów. Sunk Pöschl (perkusja) - urodzony w 1965 studiowal grę na perkusji w the Munich Jazzschool (1970-1974) oraz klasyczną perkusję (1977 do 1979). Na scenie niezależnej najbardziej interesuje go muzyka improwizowana, modern jazz, mainstream jazz. Trzykrotnie został zwycięzcą Deutsche Phonoakademie. Wystepował na wielu festiwalach muzycznych (m.in. w Saalfelden, Frankfurt, Bregenz, Ingolstadt, Munich, Würzburg, Offenburg, Maur), brał udział w produkcjach radiowych i telewizyjnyh. Współtworzył Dave Burell Trio (1981-1985), Andy Lutter Trio/Quartet (od 1986), a obecnie od 1995 Ignaz Schick's DeCollage 3.
Dyskografia:
Ignaz Schick's DeCollage 3 Lonely Woman CD 1997 David Records
Ignaz Schick's DeCollage 3 Live Vol.1 & 2 2CD 1999 Zarek
www.zangimusic.de/adventures/decollage3/decollage.html
Ignaz Schick's DeCollage 3 w skadzie: Ignaz Schick - saksofon altowy, Georg Janker - bass, Sunk Pöschl – perkusja jest właśnie jednym z projektów reprezentujących wąski nurt wspólczesnej akustycznej muzyki improwizowanej.
De collage3 to niejako pozostalość, czy też to, co się wyloniło z The New Improvisers Ensemble. Projekt ten ewoluował od wolnej improwizacji w stronę bardziej ustrukturyzowanych, abstrakcyjnych kompozycji. Radykalne poszukiwania muzyczne mające na celu rozszerzenie spektrum dźwięków wydobywanych z instrumentów, indywidualizm oraz rzetelny warsztat artystyczny (też akademicki) muzyków przemieniają ich koncerty w pełne dynamiki, zaskakujące wydarzenia. Czerpią oni ze swoich free jazzowych doświadczeń. Zauważalna jest otwartość na przypadek, przy jednoczesnej niezachwianej konsekwencji w prowadzeniu dźwięku oraz dialogu podjętym z pozostalymi twórcami.
Ignaz Schick przedstawił się już publiczności Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia na koncertach Trio Perlonex oraz w duecie z Jackiem Staniszewskim. Koncerty te charakteryzowało skupienie i precyzja w kreowaniu dźwięków, co w przypadku Trio Perlonex zaowocowało niezwykłą koncentracją i wymianą energii pomiędzy artystami. Z kolei występ ze Staniszewskim przybral formę eksplozji. Schick wykorzystał jako źródło dźwieku preparowany garmofon, kable, urządzenia piezoelektryczne, szumy i noise'y z konsolety, przesterowane filtry basowe. Ekstremalnie wysokie częstotliwości poddawał rozmaitym manipulacjom. Na tak zwane przez niego „powierzchnie obrotowe” (preparowane gramofony) rzucał małe papierki, metalowe krążki, nakładał na nie plastikowe tabliczki, poruszał ramieniem z igłą, obstukiwał obudowę i.t.d.
DeCollage3 jest wyrazem wzrastajacego przez lata sceptycyzmu muzyka związanego z saksofonem altowym wobec technologii cyfrowej i komputerów.
Ignaz Schick (saksofon altowy) - urodzony w 1972 roku należy do ścisłej czołówki niemieckiej improwizującej elektroakustyki o akademickich korzeniach. Studiując grę na saksofonie, zaczął eksperymentować z różnymi metodami samplingu, poruszając się po obszarach free jazzu i muzyki improwizowanej. Główne poszukiwania Schicka oscylują wokół eksperymentalnej elektroakustyki czy soundartu. Reprezentuje on nurt zwany gramofonizmem, czyli granie na adapterach, rzadko jednak przy pomocy płyt. Jest członkiem m.in.: N.I.E., Perlonex, Blind Snakes, Petit pale, Phosphor, Ignaz Schick's DeCollage 3 . Już w collegu koncertował z Robertem Rutmanem i jego Steel Cello Ensemble, ponadto pracował z To Rococo Rot, Borutem Krzisnikiem (Borghesia, Laibach), Berndem Jestramem (Tarwater), Andreą Neumann, Philem Durrantem, z Chrisem Abrahamsem, Jackiem Staniszewskim, Dawidem Szczesnym ... W 1994 zostala mu przyznana nagroda Foerderstipendium Musik by the City of Munich. Od 1988 roku stoi na czele Editions Zangi i wytwórni Zarek. Georg Janker (double bass) - urodzony w 1969 roku, jest uznawany za jednego z najbardziej obiecujących basistów młodej generacji na scenie muzyki improwizowanej. Rozwijał swój warsztat w spotkaniach z Barre Phillips, Wayne Darling, Red Mitchell, Sigi Busch and David, występując na scenie jazzowej i freemusic. Złączył sie m.in. z takimi grupami jak trio Scapelands, New Improvisers Ensemble, Ignaz Schick's DeCollage 3. Komiczny projekt pomysłu Steffen Haas’a z udziałem Georg’a Janker’a został zaprezentowany szerszej publiczności w BR oraz ZDF stacji telewizyjnej. Wspólpracuje często z tancerzami, teatrami, poetami , tworzy podkład do niemych filmów. Sunk Pöschl (perkusja) - urodzony w 1965 studiowal grę na perkusji w the Munich Jazzschool (1970-1974) oraz klasyczną perkusję (1977 do 1979). Na scenie niezależnej najbardziej interesuje go muzyka improwizowana, modern jazz, mainstream jazz. Trzykrotnie został zwycięzcą Deutsche Phonoakademie. Wystepował na wielu festiwalach muzycznych (m.in. w Saalfelden, Frankfurt, Bregenz, Ingolstadt, Munich, Würzburg, Offenburg, Maur), brał udział w produkcjach radiowych i telewizyjnyh. Współtworzył Dave Burell Trio (1981-1985), Andy Lutter Trio/Quartet (od 1986), a obecnie od 1995 Ignaz Schick's DeCollage 3.
Dyskografia:
Ignaz Schick's DeCollage 3 Lonely Woman CD 1997 David Records
Ignaz Schick's DeCollage 3 Live Vol.1 & 2 2CD 1999 Zarek
www.zangimusic.de/adventures/decollage3/decollage.html
BIP