ŁAŹNIA 1 2011 - Zuzanna Janin DREAMING OF SPEED & ADVENTURE / MARZĄC O PĘDZIE I PRZYGODZIE
20.01-02.03.2011
Wernisaż : 20.01.2011, godz. 18:00
Kurator: Anna Szynwelska
Zuzanna Janin wykorzystując nowoczesne środki wyrazu wnika głęboko w emocje ludzkie, wydobywa intymne zwierzenia. Wspomnienia i wrażenia z młodości, obecne w teraźniejszości jako kolekcja młodzieńczych buntów, wzlotów, uniesień, skontrastowane zostają ze światem emocjonalnym dorosłego człowieka, w którym coraz większą rolę odgrywają rozmyślania nad przemijaniem, upływem czasu. Artystka snuje refleksje na temat kultury, muzyki, która staje się formą ucieczki, przetrwania, przechowania młodzieńczej wrażliwości, potrzeby tworzenia traktowanej jako sposób odnalezienia się w życiu.
All That Music!, 2009, 6 symultanicznych projekcji wideo HD, widok instalacji
Wystawa Dreaming of Speed and Adventure / Marząc o pędzie i przygodzie składa się z nowych projektów, nad którymi artystka pracowała w ciągu ostatnich kilku lat. Trzy dominujące elementy wystawy to: All that Music! – 6 symultanicznych projekcji wideo prezentujących młodych pasjonatów, nastolatków grających muzykę, przedstawionych w czasie ćwiczeń w domu, w swoich pokojach, wśród prywatnych rzeczy, Dreaming about Speed and Adventure – zespół instalacji przestrzennych i rzeźb, Majka from the Movie – wideo instalacja na podstawie serialu z lat 70. Szaleństwa Majki Skowron (w Łaźni pokażemy pierwszych 7 z 15-tu planowanych odcinków artystycznego wideo-serialu Majka z Filmu / Majka from the Movie).
Prezentacja w CSW Łaźnia będzie ponadto wzbogacona m.in. o cykle fotografii Heroines i Heroes, wideo Próba, obiekty z serii Pasygrafia – Democratic Sculpture i Galaktyka oraz instalacje Cisza i Cicha rozmowa.
Zuzanna Janin o projektach Dreaming of Speed and Adventure, All That Music! i Majka from the Movie (fragmenty wywiadu „Tańcząc z Marlonem B.” przeprowadzonego przez Kamilę Wielebską, opublikowanego w katalogu wystawy, s. 59-65):
Przez jakiś czas robiłam prace o przyszłości, aż do doświadczenia niemożliwego w Widziałam swoją śmierć, gdzie próbowałam zwizualizować wiedzę o człowieku, o przyszłości, której nie da się zobaczyć, a teraz zatoczyłam krąg i zaczęłam analizować czas przeszły, dzieciństwo, wczesną młodość, żeby z perspektywy upływu czasu coś o niej powiedzieć. W tym cyklu prac, powstała instalacja - wspomnienie dziecięcych, młodzieńczych marzeń i zabaw, napis z maleńkich plastikowych modeli samochodzików Dreaming of Speed and Adventure.
Dreaming of Speed & Adventure, 2009, instalacja z modeli samochodzików (300 x 20 x 4 cm)
W pracy All That Music! występują tylko chłopcy, młodzi muzycy. Jest ona zupełnie inaczej formalnie skonstruowana: to są statyczne kadry trwające od 5 do 15 minut, pokazujące symultanicznie 6 chłopców, którzy ćwiczą w domu grę i śpiew, są tam gitara elektryczna, basowa, wokal, perkusja, pianino i gitara klasyczna. Oni są filmowani w swoich pokojach, w swoich „norkach" z plakatami ulubionych muzyków, z bałaganem. Jest tu cała ich prywatność i bezbronność nastolatka, który w tym swoim pokoiku stwarza świat marzeń: Dreaming of Speed and Success. I oni, te poszczególne kadry z nimi, są pokazane jako instalacja, tak jakby stali na scenie w jakiś składzie, na wielkich ekranach w przestrzeni. Stoją na tej scenie, każdy z całą swoją prywatnością chłopca, prawie mężczyzny. To jest przede wszystkim praca o pasji i o tym, jak kultura ratuje człowieka. Szczególnie w takim momencie, jakim jest dojrzewanie, które bywa bardzo niebezpiecznym czasem. Szuka się wtedy instynktownie czegoś, co może uratować przed własną głupotą, depresją, przed poczuciem pustki, przed samym sobą. Największą siłę kreatywną okazuje się wtedy mieć właśnie granie muzyki, pisanie wierszy, twórczy potencjał, który jest w człowieku. To właśnie muzyka, sztuka jest tym, co ratuje człowieka.
All That Music! (Jędrek, Piotr), 2009, projekcja wideo HD, 12’45” pętla
(…) praca o Majce będzie pracą o błąkaniu się, czy szukaniu czegoś. Ona tam niczego nie znajduje, kogoś spotyka, odchodzi, błądzi dalej. Całe życie jest błąkaniem się. Ale szczególnie młodość jest takim błąkaniem się po sobie. A Majka podróżuje też przez kulturę, bo dodatkowo wychodzi z „więzienia" komunizmu i dzięki zabiegom montażu i zestawień scen filmowych znajduje się tam, gdzie nikt jej nie chciał umieścić jako archetypu czy postaci, nikt jej przedtem nie widział i chyba nie spodziewał się jej zastać. (…) Robiąc tę pracę, myślę też o odbiorcy spoza Polski, który chciałby coś więcej wiedzieć o naszym kraju, w ogóle o tej części świata, gdzie kiedyś była komuna. Majka wychodzi z tego świata i jest taką brakującą bohaterką. Pojawia się w miejscach, gdzie kiedyś jej nie było, nie mogła spotkać się na przykład z Marlonem Brando w dżungli w Wietnamie. Ale teraz tam jest, jest świadkiem śmierci pułkownika Kurtza, granego przez tego aktora. Nie było jej na pustyni w Zabriskie Point, gdzie wałęsała się ze swym chłopakiem główna bohaterka tego filmu i gdzie wysadziła w powietrze willę, symbolizującą kapitalizm i jego wartości. Teraz Majka jest tą dziewczyną i to Majka wysadza w powietrze tę willę. W filmie występują dwie Majki: Majka ‘75, którą grałam jako nastolatka i Majka ‘09, którą gra córka aktorki, (czyli moja córka) Melka, bardzo do mnie podobna, obie te postacie w założeniu mają być jedną „nastolatką”, dodatkowo łączącą doświadczenia pokoleń między 1975 i 2009 rokiem, czyli od powstania Szaleństwa Majki Skowron do powstania Majki from the Movie. (…) Błąkając się, spotyka Ripley z Obcego - Ostatniego pasażera Nostromo, razem z nią patrzy na to, co stworzyła kultura, nagle znajduje się w Solaris Tarkowskiego, potem spotyka Morrisona w filmie The Doors. Jej przygody podzielone są na odcinki/epizody. W jednym z nich zatytułowanym „Droga”, ciągle gdzieś podąża, ucieka, przez Tokio, przez lasy, dżunglę, w końcu wbiega na Dworzec Centralny i spotyka Slavoja Žižka i pyta się go, kogo powinna spotkać błąkając się po kulturze. I on jej odpowiada: „Nie szukaj ludzi, szukaj tego, co robią. Bo to są te cuda”, i dodaje, jakby czytał w jej myślach: „Jestem tutaj, aby upomnieć się o demokrację bohaterów”. (…) Pierwotnie chcieliśmy zrobić cały ten cykl z Tomkiem Kozakiem, ale ostatecznie on zrobił jeden trailer, a ja jak do tej pory 6 odcinków. Praca jest w procesie, powstaną następne, trochę inne w założeniu. Każdy z odcinków kończy się zdaniem: to be continued...
Majka from the Movie (Szaleństwo Majki Skowron, 1975) , 2009-2011, found footage, DVD
Zuzanna Janin - autorka obiektów i instalacji multimedialnych, fotografii, wideo, akcji artystycznych. Jej sztuka ma charakter dialogu pomiędzy dopracowaną, czystą formą a emocjami, które przywołuje artystka. W swoich pracach zajmuje się tematyką miejsca (przestrzenne instalacje Pokrowce), pamięci (projekt Moja pamięć) i czasu (nakładane fotografie z serii Idź za mną, zmień mnie, już czas). Jest autorką “rysowanych w przestrzeni” rzeźb z drutu i waty cukrowej (rzeźby Słodka dziewczyna, Słodki chłopak) oraz słynnej videoinstalcji Walka / ILoveYouToo, w której walczy na ringu w sfingowanej walce z zawodowym bokserem. W 2003 roku stworzyła projekt Widziałam swoją śmierć, polegający na symulacji nieobecności: niebytu samej artystki. Jest twórczynią fikcyjnej telewizji o sztuce studio_telewiZyJne: prowadzi ART_TALK_SHOW z ludźmi sztuki.
Więcej informacji o artystce: http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_janin_zuzanna oraz http://lokal30.pl/zuzanna__janin
20 stycznia o godz.19.30, w ramach wernisażu wystawy, odbędzie się koncert gdyńskiego zespołu Kiev Office.
www.myspace.com/kievoffice
Zuzanna Janin wykorzystując nowoczesne środki wyrazu wnika głęboko w emocje ludzkie, wydobywa intymne zwierzenia. Wspomnienia i wrażenia z młodości, obecne w teraźniejszości jako kolekcja młodzieńczych buntów, wzlotów, uniesień, skontrastowane zostają ze światem emocjonalnym dorosłego człowieka, w którym coraz większą rolę odgrywają rozmyślania nad przemijaniem, upływem czasu. Artystka snuje refleksje na temat kultury, muzyki, która staje się formą ucieczki, przetrwania, przechowania młodzieńczej wrażliwości, potrzeby tworzenia traktowanej jako sposób odnalezienia się w życiu.
All That Music!, 2009, 6 symultanicznych projekcji wideo HD, widok instalacji
Wystawa Dreaming of Speed and Adventure / Marząc o pędzie i przygodzie składa się z nowych projektów, nad którymi artystka pracowała w ciągu ostatnich kilku lat. Trzy dominujące elementy wystawy to: All that Music! – 6 symultanicznych projekcji wideo prezentujących młodych pasjonatów, nastolatków grających muzykę, przedstawionych w czasie ćwiczeń w domu, w swoich pokojach, wśród prywatnych rzeczy, Dreaming about Speed and Adventure – zespół instalacji przestrzennych i rzeźb, Majka from the Movie – wideo instalacja na podstawie serialu z lat 70. Szaleństwa Majki Skowron (w Łaźni pokażemy pierwszych 7 z 15-tu planowanych odcinków artystycznego wideo-serialu Majka z Filmu / Majka from the Movie).
Prezentacja w CSW Łaźnia będzie ponadto wzbogacona m.in. o cykle fotografii Heroines i Heroes, wideo Próba, obiekty z serii Pasygrafia – Democratic Sculpture i Galaktyka oraz instalacje Cisza i Cicha rozmowa.
Zuzanna Janin o projektach Dreaming of Speed and Adventure, All That Music! i Majka from the Movie (fragmenty wywiadu „Tańcząc z Marlonem B.” przeprowadzonego przez Kamilę Wielebską, opublikowanego w katalogu wystawy, s. 59-65):
Przez jakiś czas robiłam prace o przyszłości, aż do doświadczenia niemożliwego w Widziałam swoją śmierć, gdzie próbowałam zwizualizować wiedzę o człowieku, o przyszłości, której nie da się zobaczyć, a teraz zatoczyłam krąg i zaczęłam analizować czas przeszły, dzieciństwo, wczesną młodość, żeby z perspektywy upływu czasu coś o niej powiedzieć. W tym cyklu prac, powstała instalacja - wspomnienie dziecięcych, młodzieńczych marzeń i zabaw, napis z maleńkich plastikowych modeli samochodzików Dreaming of Speed and Adventure.
Dreaming of Speed & Adventure, 2009, instalacja z modeli samochodzików (300 x 20 x 4 cm)
W pracy All That Music! występują tylko chłopcy, młodzi muzycy. Jest ona zupełnie inaczej formalnie skonstruowana: to są statyczne kadry trwające od 5 do 15 minut, pokazujące symultanicznie 6 chłopców, którzy ćwiczą w domu grę i śpiew, są tam gitara elektryczna, basowa, wokal, perkusja, pianino i gitara klasyczna. Oni są filmowani w swoich pokojach, w swoich „norkach" z plakatami ulubionych muzyków, z bałaganem. Jest tu cała ich prywatność i bezbronność nastolatka, który w tym swoim pokoiku stwarza świat marzeń: Dreaming of Speed and Success. I oni, te poszczególne kadry z nimi, są pokazane jako instalacja, tak jakby stali na scenie w jakiś składzie, na wielkich ekranach w przestrzeni. Stoją na tej scenie, każdy z całą swoją prywatnością chłopca, prawie mężczyzny. To jest przede wszystkim praca o pasji i o tym, jak kultura ratuje człowieka. Szczególnie w takim momencie, jakim jest dojrzewanie, które bywa bardzo niebezpiecznym czasem. Szuka się wtedy instynktownie czegoś, co może uratować przed własną głupotą, depresją, przed poczuciem pustki, przed samym sobą. Największą siłę kreatywną okazuje się wtedy mieć właśnie granie muzyki, pisanie wierszy, twórczy potencjał, który jest w człowieku. To właśnie muzyka, sztuka jest tym, co ratuje człowieka.
All That Music! (Jędrek, Piotr), 2009, projekcja wideo HD, 12’45” pętla
(…) praca o Majce będzie pracą o błąkaniu się, czy szukaniu czegoś. Ona tam niczego nie znajduje, kogoś spotyka, odchodzi, błądzi dalej. Całe życie jest błąkaniem się. Ale szczególnie młodość jest takim błąkaniem się po sobie. A Majka podróżuje też przez kulturę, bo dodatkowo wychodzi z „więzienia" komunizmu i dzięki zabiegom montażu i zestawień scen filmowych znajduje się tam, gdzie nikt jej nie chciał umieścić jako archetypu czy postaci, nikt jej przedtem nie widział i chyba nie spodziewał się jej zastać. (…) Robiąc tę pracę, myślę też o odbiorcy spoza Polski, który chciałby coś więcej wiedzieć o naszym kraju, w ogóle o tej części świata, gdzie kiedyś była komuna. Majka wychodzi z tego świata i jest taką brakującą bohaterką. Pojawia się w miejscach, gdzie kiedyś jej nie było, nie mogła spotkać się na przykład z Marlonem Brando w dżungli w Wietnamie. Ale teraz tam jest, jest świadkiem śmierci pułkownika Kurtza, granego przez tego aktora. Nie było jej na pustyni w Zabriskie Point, gdzie wałęsała się ze swym chłopakiem główna bohaterka tego filmu i gdzie wysadziła w powietrze willę, symbolizującą kapitalizm i jego wartości. Teraz Majka jest tą dziewczyną i to Majka wysadza w powietrze tę willę. W filmie występują dwie Majki: Majka ‘75, którą grałam jako nastolatka i Majka ‘09, którą gra córka aktorki, (czyli moja córka) Melka, bardzo do mnie podobna, obie te postacie w założeniu mają być jedną „nastolatką”, dodatkowo łączącą doświadczenia pokoleń między 1975 i 2009 rokiem, czyli od powstania Szaleństwa Majki Skowron do powstania Majki from the Movie. (…) Błąkając się, spotyka Ripley z Obcego - Ostatniego pasażera Nostromo, razem z nią patrzy na to, co stworzyła kultura, nagle znajduje się w Solaris Tarkowskiego, potem spotyka Morrisona w filmie The Doors. Jej przygody podzielone są na odcinki/epizody. W jednym z nich zatytułowanym „Droga”, ciągle gdzieś podąża, ucieka, przez Tokio, przez lasy, dżunglę, w końcu wbiega na Dworzec Centralny i spotyka Slavoja Žižka i pyta się go, kogo powinna spotkać błąkając się po kulturze. I on jej odpowiada: „Nie szukaj ludzi, szukaj tego, co robią. Bo to są te cuda”, i dodaje, jakby czytał w jej myślach: „Jestem tutaj, aby upomnieć się o demokrację bohaterów”. (…) Pierwotnie chcieliśmy zrobić cały ten cykl z Tomkiem Kozakiem, ale ostatecznie on zrobił jeden trailer, a ja jak do tej pory 6 odcinków. Praca jest w procesie, powstaną następne, trochę inne w założeniu. Każdy z odcinków kończy się zdaniem: to be continued...
Majka from the Movie (Szaleństwo Majki Skowron, 1975) , 2009-2011, found footage, DVD
Zuzanna Janin - autorka obiektów i instalacji multimedialnych, fotografii, wideo, akcji artystycznych. Jej sztuka ma charakter dialogu pomiędzy dopracowaną, czystą formą a emocjami, które przywołuje artystka. W swoich pracach zajmuje się tematyką miejsca (przestrzenne instalacje Pokrowce), pamięci (projekt Moja pamięć) i czasu (nakładane fotografie z serii Idź za mną, zmień mnie, już czas). Jest autorką “rysowanych w przestrzeni” rzeźb z drutu i waty cukrowej (rzeźby Słodka dziewczyna, Słodki chłopak) oraz słynnej videoinstalcji Walka / ILoveYouToo, w której walczy na ringu w sfingowanej walce z zawodowym bokserem. W 2003 roku stworzyła projekt Widziałam swoją śmierć, polegający na symulacji nieobecności: niebytu samej artystki. Jest twórczynią fikcyjnej telewizji o sztuce studio_telewiZyJne: prowadzi ART_TALK_SHOW z ludźmi sztuki.
Więcej informacji o artystce: http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_janin_zuzanna oraz http://lokal30.pl/zuzanna__janin
20 stycznia o godz.19.30, w ramach wernisażu wystawy, odbędzie się koncert gdyńskiego zespołu Kiev Office.
www.myspace.com/kievoffice
BIP