UMPIO (FIN)

Umpio to nie “alter ego” czy też “pseudonim artystyczny” Penti Dassum. Jest to coś w rodzaju odseparowanego miejsca w rzeczywistości, gdzie przeprowadzane są badania I eksperymenty których przedmiotem jest ekstremalny dźwięk. Projekt powstał w 2006 r., tuż po zbudowaniu mikrofonu kontaktowego, który służył do wzmacniania brzmienia metalowych przedmiotów używanych w formie instrumentów perkusyjnych w zespołach takich jak Astro Can Caravan i Kroko. Kolejnym krokiem rozwoju Umpio była jeszcze głębsza podróż w rejony noisowej psychodelii, własnoręcznie zbudowanych instrumentów i eksperymentów z elektroakustyką. Dassum wykrystalizował własny, niepowtarzalny styl, który określa mianem Junkyard Elektroautistix. Jego twórczość bazuje na wzmocnionym brzmieniu złomu, przesterowanej elektroniki i autystycznej kontemplacji, która – choć z pozoru spokojna – przepełniona jest podskórną energią emanującą we wszystkich kierunkach jednocześnie.

 

TORBA (IT)

Torba (wł. torf) to projekt muzyczny Mauro Diciocia, włoskiego artysty dźwiękowego, który na stałe mieszka w Berlinie. Swoje kompozycje buduje w oparciu o brzmienie szumów, trzasków, ścian hałasu, surowych brzmień wzmocnionych obiektów, manipulację taśmami i nagrania terenowe. Charakterystyczne brzmienie projektu można usłyszeć na ostatnim albumie wykonawcy „Sqòrt” wydanym w 2016 r.

 

MAAAA (FIN/PL)

Pochodzący z Karelii leżącej na granicy Rosji z Finlandią, projekt MAAAA funkcjonuje na scenie muzyki noise od ponad dekady. Na początkowym etapie działalności projekt był punkowym kolektywem w skład którego wchodziło nawet 10 wykonawców. Obecnie jest to solowe przedsięwzięcie na czele którego stoi Sergei Hanolainen – imigrant z Rosji, na stałe zamieszkujący w Polsce. Koncert artysty będzie promował jego najnowszy album "Abhorrence and Dismay" – pierwsze od sześciu lat wydawnictwo składające się z dwóch post-industrialnych suit w których wyraźnie i zdecydowanie przekracza ramy gatunkowe. Narrację albumu dynamicznie prowadzi bogaty asortyment dźwięków – zniszczone pętle taśmowe, wzmocnione dźwięki obiektów fizycznych, nagrania terenowe oraz poszarpane pasaże charakterystyczne dla gatunku harsh noise. "Abhorrence and Dismay" wymyka się jednoznacznej klasyfikacji i stanowi najdojrzalszy dotychczas album artysty.