Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia

Teatr jest swoistym medium. Ma swoją energię, która przeważa nad materialnością. Siły władają tu ciałami. Energia, która powstaje między ludźmi buduje sytuację teatralną. Jest to sytuacja władzy. Reżysera czy reżyserki nad aktorem czy aktorką; albo na odwrót. Człowieka nad człowiekiem. Teatralność to laboratorium sytuacji międzyludzkich. I laboratorium badań nad konwencjami – i teatralnymi, i międzyludzkimi. Teatr to spotkanie, ale spotkanie obarczone ryzykiem, bo można tu dominować, ale też łatwo można być zdominowanym. W teatrze, jak w życiu, obowiązują zasady i konwenanse.

Filmy prezentowane na wystawie problematyzują teatralność, a więc także to, w jaki sposób uczestniczymy w życiu społecznym. Stawka jest wyższa niż tylko teatr. Wprowadzenie teatralności w pole nowych mediów rodzi nowe pytania. Teatr w tym polu wydaje się być obszarem pustych konwencji i zużytych klisz. Ale czy tak jest w rzeczywistości? Czy stereotypy na temat tego czym jest teatr jako medium zmniejszają jego pole oddziaływania? Czy teatr ma być tylko anachroniczna metodą opowiadania rozmaitych historii?

Teatralność to kategoria szersza niż teatr, pozwalająca wydobyć ze – zdawałoby się przestarzałej formuły – nowe treści i rebelianckie wątki. Jeśli uznać, że teatralność to przede wszystkim unikalna energia wyzwalana przy każdorazowym spotkaniu człowieka z człowiekiem, jednego ciała z innym ciałem, należy zapytać, jak tę energię przekazać w innej formie – za pośrednictwem innych mediów. Każdorazowo będzie to inna opowieść i inna wizja tego, czym jest teatralność. Czy będzie to pusta i anachroniczna forma czy też – a w to wierzymy – da się w niej znaleźć możliwość, czasem przewrotnego, powiedzenia o tym, co jest międzyludzkie. A przez to – teatralne.

BIP

Zaloguj/Zarejestruj

Instytucja kultury Miasta Gdańska