Agnieszka Kalinowska to jedna z ciekawszych polskich artystek pokolenia, które debiutowało na początku lat 2000. Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Jej prace prezentowane były na szeregu wystaw indywidualnych (m.in.: „Ściana wschodnia”, BWA Warszawa, 2013; „Draughty House”, MUMOK Museum Moderner Kunst Stiftung, Ludwig, Vienna Museum, 2009; „Nocna projekcja”, Centrum Sztuki Wspólczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2008; „Before It Will Get Hot”, Galerie nächst St. Stephan Rosemarie Schwarzwälder, Wiedeń, 2006) oraz zbiorowych („The State of Life: Contemporary Polish Art within the Global Circumstance”, National Art Museum of China, Pekin, 2015; Biennale of Sydney (2014); „Life? Biomorphic Forms in Sculpture”, Kunsthaus Graz, 2008; „Beyond the Red Horizon: New Art from Poland and Russia”, National Center for Contemporary Arts, Moskwa, 2004; „Architectures of Gender: Contemporary Women’s Art in Poland”, Sculpture Center, Nowy Jork, 2003). Artystka mieszka i pracuje w Warszawie.

 

 

Twórczość Agnieszki Kalinowskiej określić można mianem miernika stanu współczesnego społeczeństwa. W swoich pracach artystka analizuje mechanizmy rządzące światem i funkcjonującymi w nim jednostkami ludzkimi. W centrum jej zainteresowań znajduje się człowiek zawieszony, wraz ze swoimi emocjami, w aktualnej sytuacji geopolitycznej. Analizując teraźniejsze „tu i teraz” artystka swojej refleksji nadaje kształt uniwersalny ujawniając odwieczne wzory porządkujące jednostkową rzeczywistość. Jedną z interesujących ją społecznych emocji jest stan ciągłego braku poczucia bezpieczeństwa i utopijne próby podejmowane w celu oswojenia tego lęku. Jej prace analizują problemy związane z wyznaczaniem i zabezpieczeniem terytorium, polityką, która kultywuje atawistyczne rytuały władzy, dając jednostkom złudne poczucie  ochrony.

 

 

 

Heavy White, 2; 2008, paper string, 30 x 90 x 150 cm, courtesy Galerie nächst St. Stephan Rosemarie Schwarzwälder, Vienna photo: Przemo Wojciechowski

 

Ważnym elementem twórczość Agnieszki Kalinowskiej jest proces powstawania prac. Wideo są często efektem społecznego eksperymentu. W rzeźbach artystka sięga po materiały "biedne", surowe - szary papier, słomę, sznurek,  a ostatnio również gałęzie okorowane przez dzikie zwierzęta. Stosuje technikę wyplatania kojarzącą się ze sztuką ludową.  Jej obrazy wykonane są naiwną, ale też rygorystyczną w swoich ograniczeniach, techniką wyklejania kawałkami słomy. Prace artystki są emocjonalnym wyzwaniem dla odbiorcy. Kalinowska analizuje problemy spychane na margines, ujawnia podświadome lęki. Użyte media dopełniają się wzajemnie, żadne nie dominuje, wspólnie tworzą wielowątkową narracje gotową do odczytania przez wyobraźnię widza. Na wystawie „Wodopój” w CSW Łaźnia zaprezentowane zostaną w większości nowe prace artystki. Ekspozycja zbudowana została wokół zagadnień wolności i zniewolenia.